ผลงานนิทานของคุณครูละอองศรี คำภูมี(ครูละ)

นิทานเรื่องลูกเป็ดผู้น่าสงสาร

ณ.ลำธารแห่งหนึ่งมีแม่เป็ดกกไข่อยู่ในรัง
เวลาผ่านไปลูกเป็ดก็กระเทาะเปลือกไข่ออกมา ที่ละตัวๆ
แต่ยังคงมีไข่ฟองใหญ่เหลืออยู่อีกฟองหนึ่ง แม่เป็ดรู้สึกแปลกใจมากแต่ก็กกไข่นั้นต่อไป
จนในที่สุดไข่ฟองนั้นก็ฟักเป็นตัว
"ทำไม...เจ้าช่างเป็นลูกเป็ดที่ขี้เหร่อย่างนี้!!
แม่เป็ดอุทานอย่างตกใจ
ลูกเป็ดตัวอื่นมีขนสีเหลืองสวย แต่ลูกเป็ดตัวนี้กลับมีขนสีเทาหม่ม
เมื่อลูกเป็ดตัวอื่นเห็นลูกเป็ดขี้เหร่มีขนสีเทาหม่มน่าเกลียด ก็พากันหัวเราะเยาะ
ไม่ยอมเล่นกับลูกเป็ดและชอบกลั่นแกล้งลูกเป็ดอยู่เสมอ
แม้กระทั้งเวลาที่แม่เป็ดได้อาหารมาให้ลูกเป็ด
ลูกเป็ดตัวทุกตัวไม่ยอมแบ่งอาหารมาให้กับลูกเป็ดขี้เหร่กินเลย
ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องไห้และเสียใจอยู่เป็นประจำ
"นี้พวกเธอแบ่งอาหารให้เรากินด้วยสิ่"
ลูกเป็ดขี้เหร่ขอแบ่งปันอาหารจากเพื่อนๆ
"ไม่ให้กินหรอกเจ้าลูกเป็ดขี้เหร่จะไปไหนก็ไปเลยไป พวกเราไม่ต้องการจะเล่นกับเจ้าแล้ว"
ลูกเป็ดขี้เหร่ร้องให้น้ำตาไหลอาบแก้ม
โธ่..นี้เราขี้เหร่ขนาดนี้เลยหรือ จนไม่มีใครอยากเล่นกับเราเลย
ในที่สุดลูกเป็ดขี้เหร่ก็ตัดสินใจหนีจากบึงแห่งนั้น ลูกเป็ดขี้เหร่ที่น่าสงสารต้องอดทนเดินทางเพียงลำพังอย่างยากลำบาก
วันเวลาผ่านไปลูกเป็ดขี้เหร่เติบโตขึ้นมาก
แล้ววันหนึ่งเมื่อลูกเป็ดเดินทางมาถึงบึงใหญ่ที่มีฝูงหงส์กำลังเล่นน้ำอยู่
ลูกเป็ดขี้เหร่เดินโซซักโซเซมาถึงริมบึงฝูงหงส์ว่ายน้ำเข้ามาหาและถามลูกเป็ดขี้เหร่ว่า
"เจ้าเดินทางมาแต่หนใดหรือดูเจ้าอิฐโรยมากเลย"
ลูกเป็ดขี้เหร่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับฝูงหงส์ฟังน้ำตาของลูกเป็ดไหล่อาบแก้ม
"พวกเราแบ่งอาหารมาให้เพื่อนไหม่ของเรากินด้วยสิ่"
ฝูงหงส์หันหน้าคุยกันและได้ส่งอาหารให้กับลูกเป็ดขี้เหร่
ลูกเป็ดขี้เหร่ดีใจมาก
"นี้เธอเอาอย่างนี้ไหมละ เธอลงเล่นน้ำกับพวกเรากันเถอะ"
ฝูงหงส์ชวนลูกเป็ดขี้เหร่ลงเล่นน้ำด้วยกัน
ขณะที่ลูกเป็ดขี้เหร่ลอยน้ำก็ได้ก้มเห็นเงาตนเองในน้ำ
มันตกใจมากและแทบไม่เชื่อสายตนเองเลย เงาที่ปรากฎในน้ำ ไม่ได้ขี้เหร่อย่างใครๆหัวเราะเยาะ
แต่กลับเป็นเงาของหงส์ที่สง่างามมาก
ลูกเป็ดขี้เหร่ค้นพบแล้วว่า ตามที่จริงตัวเองไม่ใช่ลูกเป็ดขี้เหร่อย่างใครๆเข้าใจ
ไข่ฟองสุดท้ายนั้นไม่ใช่ไข่ของแม่เป็ด แต่เป็นไข่ของแม่หงส์
ในที่สุดลูกเป็ดขี้เหร่ก็ได้พบกับพี่น้องที่แท้จริง
และอาศัยอยู่ในบึงแห่งนั้นอย่างมีความสุข
นิทานทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนเราทุกคนเกิดมาบนโลกใบนี้ เราถือว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกเดียวกัน
ไม่ว่าจะอยากดีมีจนหน้าตาผิวพรรณจะสวยสดงดงามหหรือรูปร่างอัปลักษณ์อย่างไรเราต้องรู้ จักแบ่งปันและมีน้ำใจซึ่งกันและกัน