นิทานเรื่อง “พ่อลูกคนขยัน”

นิทานเรื่อง พ่อลูกคนขยัน
มีพ่อลูกอยู่บ้านกันตามลำบังสองคน พ่อชื่อนาย บุญเติม ลูกชื่อน้อง ทองดี  อาศัยอยู่ในกระท่อมข้างริมน้ำ มีอาชีพเก็บของเก่าขาย แล้ววันนี้พ่อบุญเติมกับลูกทองดีก็ได้พากันตื่นตั้งแต่เช้าแล้วเดินออกไปหาเศษของเก่าตามถนนเพื่อที่จะได้เอาไปขายแล้วได้เงินมาซื้อข้าวกินเหมือนทุกวัน พ่อบุญเติมกับลูกทองดีก็เดินไปตามถนนแล้วลูกทองดีก็มองไปเจอกองขยะกองโตที่อยู่ข้างถนน ทองดีรู้สึกดีใจมากและรีบวิ่งเข้าไปดูว่าในขยะกองนี้มีอะไรที่น่าจะเอาไปขายได้บ้าง พอทองดีวิ่งไปถึงกองขยะกองนี้แล้วรีบตะโกนบอกพ่อบุญเติมด้วยความตื่นเต้นว่า
ลูกทอง : พ่อครับวันนี้เราโชคดีมากเลยครับ
พ่อบุญเติม : มีอะไรบ้างเหรอลูกทองดีทำไมถึงได้บอกว่าเราโชคดีละ
ลูกทองดี : พ่อก็ดูสิครับมีเศษเหล็กเต็มไปหมดเลย ถ้าเราเอาไปขายเราต้องได้เงินเยอลแน่นอนเลยครับ เรามาช่วยกันเก็บดีกว่าครับพ่อ
พ่อบุญเติม : เรายังเก็บไปขายไม่ได้นะลูก เราต้องรอดูให้แน่ใจก่อนว่าเศษเหล็กพวกนี้ไม่มีเจ้าของ ถ้าเราเก็บไปแล้วมีเจ้าของไปถวงคืนเราจะกลายเป็นคนที่ขี้ขโมยได้นะลูก
ลูกทองดี : ครับพ่อ เรารอดูให้แน่ใจก่อนว่ามันไม่มีเจ้าของเราค่อยเก็บไปขายก็ได้ครับพ่อ เราถึงจะได้ไม่เป็นคนที่ขี้ขโมย
พ่อบุญเติม  :  ดีมากลูกทองดี
ลูกทองดี :  พ่อครับเรารอกันมานานแล้วนะครับผมว่ามันคงไม่มีเจ้าของแล้วละครับ เรามาช่วยกันเก็บไปขายดีกว่าครับ
พ่อบุญเติม : พ่อก็คิดเหมือนกันว่ามันคงไม่มีเจ้าของแล้ว ถ้างั้นเรามาช้วยกันเก็บไปขายดีกว่านะลูก
ลูกทองดี : ครับพ่อ เราเอาไปขายแล้วเราจะได้เงินมาซื้อขนมกินใช่ใหมครับพ่อ วันนี้ผมขอเงินซื้อขนมเยอะเลยนะครับ
พ่อบุญเติม : ซื้อขนมกินเยอะๆไม่ได้นะลูก เราได้เงินมาแล้วเราก็ต้องเก็บเงินไว้ซื้อข้าวกินนะลูก เอาไปซื้อขนมกินหมด แล้วถ้าเราหิวข้าวเราจะเอาอะไรซื้อข้าวกินกันละลูก
ลูกทองดี : ครับพ่อ ผมเข้าใจแล้วครับ ผมจะต้องเก็บเงินเอาไว้ซื้อข้าวกินด้วยครับ
พ่อบุญเติม : ดีมากลูกทองดีที่เป็นเด็กไม่งอแงอยากกินขนมเยอะๆ เราต้องช่วยกันเก็บเงินนะลูก พ่อรักลูกนะ
ลูกทองดี : ผมก็รักพ่อครับ