นิทานเรื่องครอบครัวสุขสันต์
นิทานสอนใจด้านความสามัคคี
เรื่อง ครอบครัวสุขสันต์
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งล้อมรอบไปด้วยสวนไร่นาอันร่มรื่น ในบ้านหลังนั้น มีชายแก่คนหนึ่ง ซึ่งใคร ๆ ก็เรียกแกว่า " ลุงมี " ลุงมีกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการพรวนดิน ภายในไร่ของแกเพื่อเตรียมปลูกพืชผัก เหมือนที่แกเคยทำมา
ลุงมีเป็นชายแก่ที่ใจดี แกชอบให้พืชผักที่แกปลูกนั้น แก่ชาวบ้านที่ยากจน หรือคนที่เดินผ่านไปมา เพราะแกคิดว่าถึงเก็บไว้ก็คงจะ เน่าทิ้งเสียเปล่า ๆ
"ขอบใจมากเลยนะตามี แกช่างมีน้ำใจดีจริง ๆ " ชาวบ้านพูด "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงฉันเก็บเอาไว้ มันก็จะเน่าเสียซะเปล่า ๆ" ลุงมีบอก
ชาวบ้านทุกคนต่างรู้ว่าลุงมีเป็นคนมีน้ำใจ และเป็นคนดี
ลุงมี มีลูกชาย2คน ผู้เป็นพี่ชื่อปลื้ม ผู้เป็นน้องชื่อกัปตัน สองคนพี่น้องชอบทะเลาะกันพี่ก็ไม่ยอมน้อง น้องก็ไม่ยอมพี่ ต่างคนต่างเห็นแก่ตัว
วันหนึ่งในหมู่บ้านจะมีงานประจำปี ชาวบ้านต่างพากันมาช่วยจัดเตรียมงาน ลุงมีจึงบอกลูกชายทั้ง2คนให้ไปช่วยชาวบ้านเตรียมงาน
ในระหว่างที่เตรียมงานช่วยชาวบ้านนั้น สองพี่น้องได้รับมอบหมายให้จัซุ้มหน้าประตูวัด ขณะที่ทำ สองพี่น้องต่างก็จะเอาความคิดของตนเองไม่ฟังความคิดเห็นของใคร พองานที่ทำออกมาไม่ดีต่างก็กล่าวโทษกันไปมาจึงทำให้ทะเลาะกัน จนชาวบ้านมาช่วยห้าม
เมื่อลุงมีรู้ว่าลูกทั้ง2 สร้างปัญหาเดือดร้อนจึงรู้สึกอับอายชาวบ้านที่ลูกทำตัวไม่ดี ทำงานที่ได้รับมอบหมายไม่สำเร็จ ทำให้ลุงเสียใจอยู่ไม่น้อย
วันหนึ่ง ในขณะที่ลุงมีกำลังนั่งพักเหนื่อย อยู่ที่บ้านนั้นเอง แกก็มีความคิดว่า แกต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะให้ลูก ๆ ของแกนั้นได้เกิดความรักความสามัคคีกัน
ในขณะที่ลุงมีกำลังคิดหาหนทางอยู่นั้นเอง แกก็เหลือบไปเห็นกอไผ่ใหญ่กอหนึ่ง ซึ่งอยู่หลังบ้าน มันทำให้แกคิดหาอุบายที่จะทำให้ลูก ๆ กลับมารักกันได้
วันต่อมา ก่อนที่จะออกไปทำงานในไร่ ลุงมีก็ได้เรียกลูกๆทั้งสองออกมานั่งคุยกัน "เจ้าทั้งสองรู้มั้ยว่าพ่อเรียกเจ้ามาคุย เรื่องอะไร" ลุงมีพูด "ไม่รู้หรอกพ่อพี่ปลื้มพูด มีอะไรก็ว่ามาเถอะ" "นั่นสิพ่อ มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาเถอะ" กัปตันพูดเสริม ลุงมีหยิบท่อนไม้ไผ่ออกมาแล้ว ยื่นให้ลูกทั้งสองคน "เอ้านี่ ลองหักดูสิ " ลุงมีพูด ลูกชายทั้งสองคน ก็รับไม้ไผ่มา แล้วหักออกได้อย่างง่ายดาย "ทำไมเหรอพ่อ พ่อให้พวกเรามานั่งหักท่อนไม้อยู่ทำไมเนี่ย " ปลื้มพูด
ลุงมีเห็นดังนั้น จึงหยิบไม้ไผ่ออกมาหนึ่งกำใหญ่ แล้วยื่นให้ลูกชายทั้งสองอีก "ทีนี้เจ้าทั้งสองคน ลองหักท่อนไม้ไผ่กำนี้ดูสิ" ลุงมีพูด
ทั้งสองคนรับท่อนไม้ไผ่มาคนละกำ แล้วออกแรงหักอย่างแรง แต่ทำอย่างไร ไม้ไผ่กำนั้นก็ไม่ยอมหัก หรือ ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ลุงมียืนมองลูกชายด้วยสีหน้าพอใจ แล้วพูดขึ้น..." ทีนี้เจ้าทั้งสองก็จะเข้าใจว่า ทำไมพ่อถึงให้เจ้ามาหักไม้ไผ่ให้พ่อดู "
"เจ้าทั้งสองคนเห็นมั้ยว่า ไม้ไผ่ท่อนเดียว ก็เหมือนกับคน ๆ เดียวที่อาจโดนทำร้ายหรือรังแกได้ง่าย ๆ แต่ไม้ไผ่กำนั้นก็เหมือนกับคนหลาย ๆ คนที่รวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ต่อให้มีคนมาทำร้าย ก็ไม่อาจจะเอาชนะเราได้ ถ้าหากเรามีความรักความสามัคคีกัน ยอมรับความคิดเห็นซึ่งกันและกัน รู้จักปรับตัวเขาหากัน เราก็จะใช้ชีวิตในสังคมอย่างมีความสุข " ลูกชายทั้งสองคนของลุงมี ฟังบิดาของตนอธิบายอย่างตั้งใจ และในที่สุดก็เข้าใจว่า สิ่งที่บิดาของตนต้องการบอกนั้น คือให้ทั้งสองคนมีความรักความสามัคคี กันนั่นเอง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกชายของลุงมีทั้งสองคน ก็มีความรักความสามัคคีให้กัน ช่วยกันทำมาหากินอย่าง ขมักเขม้น และไม่เคยทะเลาะชกต่อยกันอีกเลย ครอบครัวของลุงมีจึงมีแต่ความสุขเป็นครอบครัวสุขสันต์ตลอดมา
เรื่อง ครอบครัวสุขสันต์
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งล้อมรอบไปด้วยสวนไร่นาอันร่มรื่น ในบ้านหลังนั้น มีชายแก่คนหนึ่ง ซึ่งใคร ๆ ก็เรียกแกว่า " ลุงมี " ลุงมีกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการพรวนดิน ภายในไร่ของแกเพื่อเตรียมปลูกพืชผัก เหมือนที่แกเคยทำมา
ลุงมีเป็นชายแก่ที่ใจดี แกชอบให้พืชผักที่แกปลูกนั้น แก่ชาวบ้านที่ยากจน หรือคนที่เดินผ่านไปมา เพราะแกคิดว่าถึงเก็บไว้ก็คงจะ เน่าทิ้งเสียเปล่า ๆ
"ขอบใจมากเลยนะตามี แกช่างมีน้ำใจดีจริง ๆ " ชาวบ้านพูด "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงฉันเก็บเอาไว้ มันก็จะเน่าเสียซะเปล่า ๆ" ลุงมีบอก
ชาวบ้านทุกคนต่างรู้ว่าลุงมีเป็นคนมีน้ำใจ และเป็นคนดี
ลุงมี มีลูกชาย2คน ผู้เป็นพี่ชื่อปลื้ม ผู้เป็นน้องชื่อกัปตัน สองคนพี่น้องชอบทะเลาะกันพี่ก็ไม่ยอมน้อง น้องก็ไม่ยอมพี่ ต่างคนต่างเห็นแก่ตัว
วันหนึ่งในหมู่บ้านจะมีงานประจำปี ชาวบ้านต่างพากันมาช่วยจัดเตรียมงาน ลุงมีจึงบอกลูกชายทั้ง2คนให้ไปช่วยชาวบ้านเตรียมงาน
ในระหว่างที่เตรียมงานช่วยชาวบ้านนั้น สองพี่น้องได้รับมอบหมายให้จัซุ้มหน้าประตูวัด ขณะที่ทำ สองพี่น้องต่างก็จะเอาความคิดของตนเองไม่ฟังความคิดเห็นของใคร พองานที่ทำออกมาไม่ดีต่างก็กล่าวโทษกันไปมาจึงทำให้ทะเลาะกัน จนชาวบ้านมาช่วยห้าม
เมื่อลุงมีรู้ว่าลูกทั้ง2 สร้างปัญหาเดือดร้อนจึงรู้สึกอับอายชาวบ้านที่ลูกทำตัวไม่ดี ทำงานที่ได้รับมอบหมายไม่สำเร็จ ทำให้ลุงเสียใจอยู่ไม่น้อย
วันหนึ่ง ในขณะที่ลุงมีกำลังนั่งพักเหนื่อย อยู่ที่บ้านนั้นเอง แกก็มีความคิดว่า แกต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะให้ลูก ๆ ของแกนั้นได้เกิดความรักความสามัคคีกัน
ในขณะที่ลุงมีกำลังคิดหาหนทางอยู่นั้นเอง แกก็เหลือบไปเห็นกอไผ่ใหญ่กอหนึ่ง ซึ่งอยู่หลังบ้าน มันทำให้แกคิดหาอุบายที่จะทำให้ลูก ๆ กลับมารักกันได้
วันต่อมา ก่อนที่จะออกไปทำงานในไร่ ลุงมีก็ได้เรียกลูกๆทั้งสองออกมานั่งคุยกัน "เจ้าทั้งสองรู้มั้ยว่าพ่อเรียกเจ้ามาคุย เรื่องอะไร" ลุงมีพูด "ไม่รู้หรอกพ่อพี่ปลื้มพูด มีอะไรก็ว่ามาเถอะ" "นั่นสิพ่อ มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาเถอะ" กัปตันพูดเสริม ลุงมีหยิบท่อนไม้ไผ่ออกมาแล้ว ยื่นให้ลูกทั้งสองคน "เอ้านี่ ลองหักดูสิ " ลุงมีพูด ลูกชายทั้งสองคน ก็รับไม้ไผ่มา แล้วหักออกได้อย่างง่ายดาย "ทำไมเหรอพ่อ พ่อให้พวกเรามานั่งหักท่อนไม้อยู่ทำไมเนี่ย " ปลื้มพูด
ลุงมีเห็นดังนั้น จึงหยิบไม้ไผ่ออกมาหนึ่งกำใหญ่ แล้วยื่นให้ลูกชายทั้งสองอีก "ทีนี้เจ้าทั้งสองคน ลองหักท่อนไม้ไผ่กำนี้ดูสิ" ลุงมีพูด
ทั้งสองคนรับท่อนไม้ไผ่มาคนละกำ แล้วออกแรงหักอย่างแรง แต่ทำอย่างไร ไม้ไผ่กำนั้นก็ไม่ยอมหัก หรือ ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ลุงมียืนมองลูกชายด้วยสีหน้าพอใจ แล้วพูดขึ้น..." ทีนี้เจ้าทั้งสองก็จะเข้าใจว่า ทำไมพ่อถึงให้เจ้ามาหักไม้ไผ่ให้พ่อดู "
"เจ้าทั้งสองคนเห็นมั้ยว่า ไม้ไผ่ท่อนเดียว ก็เหมือนกับคน ๆ เดียวที่อาจโดนทำร้ายหรือรังแกได้ง่าย ๆ แต่ไม้ไผ่กำนั้นก็เหมือนกับคนหลาย ๆ คนที่รวมใจกันเป็นหนึ่งเดียว ต่อให้มีคนมาทำร้าย ก็ไม่อาจจะเอาชนะเราได้ ถ้าหากเรามีความรักความสามัคคีกัน ยอมรับความคิดเห็นซึ่งกันและกัน รู้จักปรับตัวเขาหากัน เราก็จะใช้ชีวิตในสังคมอย่างมีความสุข " ลูกชายทั้งสองคนของลุงมี ฟังบิดาของตนอธิบายอย่างตั้งใจ และในที่สุดก็เข้าใจว่า สิ่งที่บิดาของตนต้องการบอกนั้น คือให้ทั้งสองคนมีความรักความสามัคคี กันนั่นเอง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกชายของลุงมีทั้งสองคน ก็มีความรักความสามัคคีให้กัน ช่วยกันทำมาหากินอย่าง ขมักเขม้น และไม่เคยทะเลาะชกต่อยกันอีกเลย ครอบครัวของลุงมีจึงมีแต่ความสุขเป็นครอบครัวสุขสันต์ตลอดมา
บันทึกการสะท้อนคิดบทเรียนที่ได้จากการพัฒนานิทาน
สิ่งที่ได้จากการทำนิทาน
1. ได้เรียนรู้การใช้สื่อในการเล่านิทาน
2. ได้เรียนรู้ทักษะการเล่านิทาน
ความรู้สึกที่มีต่อการสร้างนิทาน
1. มีความสุขสนุกสนานในนิทานและนิทานยังสะท้อนชีวิต.จ.อง
2. นิทานมีคุณธรรมจริยธรรมแอบแฝงในเรื่อง
มีขั้นตอนในการสร้างนิทานอย่างไร
1. เนื้อหาในนิทานเหมาะสมกับเด็ก
2. ในนิทานแอบแฝงคุณธรรมจริยธรรมเข้าไปในเรื่อง
3. คิดนิทานและเรียบเรียงเนื้อหาภายในเรื่อง
ปัญหาและอุปสรรค
1. สภาพแวดล้อมในการใช้สื่อในนิทาน
2. อินเตอร์เน็ตหลุดบ่อยจับสัญญาณไม่ค่อยได้
แนวทางแก้ไข
1. จัดสภาพแวดล้อมรวมทั้งการใช้สื่อให้เหมาะสม
2. เพิ่มสัณญาณอินเตอร์เน็ตและมีผู้เชี่ยวชาญค่อยให้คำแนะนำ
1. ได้เรียนรู้การใช้สื่อในการเล่านิทาน
2. ได้เรียนรู้ทักษะการเล่านิทาน
ความรู้สึกที่มีต่อการสร้างนิทาน
1. มีความสุขสนุกสนานในนิทานและนิทานยังสะท้อนชีวิต.จ.อง
2. นิทานมีคุณธรรมจริยธรรมแอบแฝงในเรื่อง
มีขั้นตอนในการสร้างนิทานอย่างไร
1. เนื้อหาในนิทานเหมาะสมกับเด็ก
2. ในนิทานแอบแฝงคุณธรรมจริยธรรมเข้าไปในเรื่อง
3. คิดนิทานและเรียบเรียงเนื้อหาภายในเรื่อง
ปัญหาและอุปสรรค
1. สภาพแวดล้อมในการใช้สื่อในนิทาน
2. อินเตอร์เน็ตหลุดบ่อยจับสัญญาณไม่ค่อยได้
แนวทางแก้ไข
1. จัดสภาพแวดล้อมรวมทั้งการใช้สื่อให้เหมาะสม
2. เพิ่มสัณญาณอินเตอร์เน็ตและมีผู้เชี่ยวชาญค่อยให้คำแนะนำ