นิทานเรื่อง กระต่ายขี้อาย
นิทานเสริมคุณธรรมและจริยธรรม
เรื่อง กระต่ายขี้อาย
ณ. ป่าแห่งหนึ่ง มีเจ้าหญิงกระต่ายและแม่กระต่ายอาศัยอยู่ในปราสาท อย่างมีความสุข จนวันหนึ่ง แม่กระต่ายก็ชวนเจ้าหญิงกระต่ายเดินทางเข้าไปในป่าลึก เพื่อไปท่องเที่ยวพักผ่อน และออกหาอาหาร ตั้งแต่เล็กจนโตเจ้าหญิงไม่เคยออกไปไหนเลย จึงรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ออกไปท่องเที่ยวในป่าลึก จึงตื่นตั้งแต่เช้าแล้วออกเดินจูงมือกับคุณแม่เพื่อท่องเที่ยวอย่างอารมณ์ดี และก็มาเจอคุณลุงตุ่น เจ้าหญิงกะต่ายรู้สึกอายจึงไม่ทักทายลุงตุ่น และเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในป่าต่อไปและก็มาเจอพี่กบกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ในทุ่งกว้างและเจ้าหญิงก็เกิดความกลัวและตกใจที่พี่กบส่งเสียงดัง คุณแม่ก็บอกว่าไม่ต้องกลัวพี่กบใจดี แต่เจ้าหญิงกระต่ายก็ไม่เชื่อ และพากันออกเดินทางต่อไป ต่อมาก็มาเจอกับครอบครัวป้าหนู วิ่งเล่นกันอย่างความสุข ป้ากบและลูก ๆ จึงชวนเจัาหญิงกระต่ายมาเล่นด้วยกัน แต่เจ้าหญิงก็เขินอายไม่กล้าเข้าไปหาป้ากบ คุณแม่ก็เลยสอนให้เจ้าหญิงไม่ต้องกลัวเพราะความกลัวและขี้อายเกิดจากจิตใจของเรา แม่มั่นใจว่าสักวันเจ้าหญิงจะต้องกล้าหาญและมีความมั่นใจแน่นอน
สักพักท้องฟ้าก็มืดครึ้มเหมือนจะเกิดพายุ ฟ้าร้องและคำรามไปทั่ว แม่กระต่ายก็พาเจ้าหญิงไปพักหลบฝนที่โพรงกอหญ้า และเมื่อฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา เจ้าหญิงกระต่ายก็เกิดตกใจกลัวจึงกระโดดจากโพรงหลบภัยและวิ่งเข้าไปในป่าลึก เมื่อรู้สึกตัวเจ้าหญิงกระต่ายก็หันซ้ายหันขวา ร้องเรียกหาแม่ และร้องไห้เพราะความกลัว และพอตั้งสติได้ก็นึกถึงคำสอนของแม่ ว่าความกลัวเกิดจากตัวเราเจ้าหญิงก็เลยรวบรวมความกล้า ออกเดินทางเพื่อตามหาแม่
เจ้าหญิงกระต่ายก็ออกเดินทางมาจากป่าเพียงลำพัง สักพักก็เดินทางมาถึงลำธาร และมองเห็นพี่กบยืนอยู่อีกฝั่งเพื่อให้กำลังใจ เจ้าหญิงกระต่ายจึงรวบรวมความกล้า และความมุ่งมั่นที่จะตามหาแม่ จึงกระโดดข้ามไปหาพี่กบ โดยมีพี่กบยืนรออยู่อีกฝั่งของลำธาร และเมื่อเจ้าหญิงข้ามลำธารมาได้พี่กบก็เลยชมเจ้าหญิงว่ากล้าหาญ และเก่งมาก ทำให้เจ้าหญิงเกิดความมั่นใจในตัวเองและรีบออกเดินทางตามหาแม่ต่อไป
สักพักก็มาเจอครอบครัวป้าหนูเจ้าหญิงจึงเอ่ยถามว่าเจอแม่กระต่ายบ้างใหม ป้าหนูก็เลยบอกว่า แม่กระต่ายพึ่งเดินออกไปได้ไม่นานเพราะออกตามหาเจ้าหญิงเหมือนกัน และชี้ไปทิศที่เจ้าหญิงต้องไป กระต่ายได้ฟังดังนั้นก็ดีใจและรีบเร่งออกเดินทางต่อไป แล้วไปเจอกระรอกสองสามีและภรรยา จึงตะโกนถามกระรอกทั้งสองว่าเจอแม่กระต่ายบ้างใหม กระรอกจึงบอกทางให้ เจ้าหญิงจึงกล่าวอำลากระรอกทั้งสอง และออกเดินทางต่อไปอย่างรีบเร่ง
ในที่สุดเจ้าหญิงกะต่ายก็ได้เจอกับแม่กระต่ายจนได้ ทั้งสองดีใจจึงโผเข้ากอดกันอย่างมีความสุข และรู้สึกภูมิในในตัวเจ้าหญิงกระต่ายว่ากล้าหาญมากที่ออกเดินทางตามหาแม่เพียงลำพังจนมาเจอกันได้ เจ้าหญิงกระต่ายจึงยิ้มอย่างมีความสุข
หลังจากนั้นก็จูงมือแม่กระต่ายออกเดินทาง เพื่อขอบคุณเพื่อน ๆ สัตว์ในป่าทั้งหลายที่ชี้ทางให้ และคอยช่วยเหลือ จนตัวเองสามารถฝ่าฟันอุปสรรคมาได้และตามหาแม่กระต่ายจนพบ และเจ้าหญิงกระต่ายก็เล่นกับเพื่อน ๆในป่าแห่งนี้อย่างมีความสุขตลอดไป
คติ : ความรักและความกล้าหาญย่อมเอาชนะอุปสรรคทั้งหลายได้
เรื่อง กระต่ายขี้อาย
ณ. ป่าแห่งหนึ่ง มีเจ้าหญิงกระต่ายและแม่กระต่ายอาศัยอยู่ในปราสาท อย่างมีความสุข จนวันหนึ่ง แม่กระต่ายก็ชวนเจ้าหญิงกระต่ายเดินทางเข้าไปในป่าลึก เพื่อไปท่องเที่ยวพักผ่อน และออกหาอาหาร ตั้งแต่เล็กจนโตเจ้าหญิงไม่เคยออกไปไหนเลย จึงรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ออกไปท่องเที่ยวในป่าลึก จึงตื่นตั้งแต่เช้าแล้วออกเดินจูงมือกับคุณแม่เพื่อท่องเที่ยวอย่างอารมณ์ดี และก็มาเจอคุณลุงตุ่น เจ้าหญิงกะต่ายรู้สึกอายจึงไม่ทักทายลุงตุ่น และเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในป่าต่อไปและก็มาเจอพี่กบกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ในทุ่งกว้างและเจ้าหญิงก็เกิดความกลัวและตกใจที่พี่กบส่งเสียงดัง คุณแม่ก็บอกว่าไม่ต้องกลัวพี่กบใจดี แต่เจ้าหญิงกระต่ายก็ไม่เชื่อ และพากันออกเดินทางต่อไป ต่อมาก็มาเจอกับครอบครัวป้าหนู วิ่งเล่นกันอย่างความสุข ป้ากบและลูก ๆ จึงชวนเจัาหญิงกระต่ายมาเล่นด้วยกัน แต่เจ้าหญิงก็เขินอายไม่กล้าเข้าไปหาป้ากบ คุณแม่ก็เลยสอนให้เจ้าหญิงไม่ต้องกลัวเพราะความกลัวและขี้อายเกิดจากจิตใจของเรา แม่มั่นใจว่าสักวันเจ้าหญิงจะต้องกล้าหาญและมีความมั่นใจแน่นอน
สักพักท้องฟ้าก็มืดครึ้มเหมือนจะเกิดพายุ ฟ้าร้องและคำรามไปทั่ว แม่กระต่ายก็พาเจ้าหญิงไปพักหลบฝนที่โพรงกอหญ้า และเมื่อฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา เจ้าหญิงกระต่ายก็เกิดตกใจกลัวจึงกระโดดจากโพรงหลบภัยและวิ่งเข้าไปในป่าลึก เมื่อรู้สึกตัวเจ้าหญิงกระต่ายก็หันซ้ายหันขวา ร้องเรียกหาแม่ และร้องไห้เพราะความกลัว และพอตั้งสติได้ก็นึกถึงคำสอนของแม่ ว่าความกลัวเกิดจากตัวเราเจ้าหญิงก็เลยรวบรวมความกล้า ออกเดินทางเพื่อตามหาแม่
เจ้าหญิงกระต่ายก็ออกเดินทางมาจากป่าเพียงลำพัง สักพักก็เดินทางมาถึงลำธาร และมองเห็นพี่กบยืนอยู่อีกฝั่งเพื่อให้กำลังใจ เจ้าหญิงกระต่ายจึงรวบรวมความกล้า และความมุ่งมั่นที่จะตามหาแม่ จึงกระโดดข้ามไปหาพี่กบ โดยมีพี่กบยืนรออยู่อีกฝั่งของลำธาร และเมื่อเจ้าหญิงข้ามลำธารมาได้พี่กบก็เลยชมเจ้าหญิงว่ากล้าหาญ และเก่งมาก ทำให้เจ้าหญิงเกิดความมั่นใจในตัวเองและรีบออกเดินทางตามหาแม่ต่อไป
สักพักก็มาเจอครอบครัวป้าหนูเจ้าหญิงจึงเอ่ยถามว่าเจอแม่กระต่ายบ้างใหม ป้าหนูก็เลยบอกว่า แม่กระต่ายพึ่งเดินออกไปได้ไม่นานเพราะออกตามหาเจ้าหญิงเหมือนกัน และชี้ไปทิศที่เจ้าหญิงต้องไป กระต่ายได้ฟังดังนั้นก็ดีใจและรีบเร่งออกเดินทางต่อไป แล้วไปเจอกระรอกสองสามีและภรรยา จึงตะโกนถามกระรอกทั้งสองว่าเจอแม่กระต่ายบ้างใหม กระรอกจึงบอกทางให้ เจ้าหญิงจึงกล่าวอำลากระรอกทั้งสอง และออกเดินทางต่อไปอย่างรีบเร่ง
ในที่สุดเจ้าหญิงกะต่ายก็ได้เจอกับแม่กระต่ายจนได้ ทั้งสองดีใจจึงโผเข้ากอดกันอย่างมีความสุข และรู้สึกภูมิในในตัวเจ้าหญิงกระต่ายว่ากล้าหาญมากที่ออกเดินทางตามหาแม่เพียงลำพังจนมาเจอกันได้ เจ้าหญิงกระต่ายจึงยิ้มอย่างมีความสุข
หลังจากนั้นก็จูงมือแม่กระต่ายออกเดินทาง เพื่อขอบคุณเพื่อน ๆ สัตว์ในป่าทั้งหลายที่ชี้ทางให้ และคอยช่วยเหลือ จนตัวเองสามารถฝ่าฟันอุปสรรคมาได้และตามหาแม่กระต่ายจนพบ และเจ้าหญิงกระต่ายก็เล่นกับเพื่อน ๆในป่าแห่งนี้อย่างมีความสุขตลอดไป
คติ : ความรักและความกล้าหาญย่อมเอาชนะอุปสรรคทั้งหลายได้
กระต่ายขี้อาย
บันทึกการสะท้อนคิดบทเรียนที่ได้จากการพัฒนานิทาน
ความรักและความกล้าหาญย่อมชนะอุปสรรคทั้งปวง