เรื่องกระต่ายน้อยอดกตัญญู
เรื่องกระต่ายน้อยยอดกตัญู
นิทาน"กระต่ายน้อยยอดกตัญญู"
ในป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีฝูงสัตว์น้อใหญ่อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข กระต่ายน้อยเป็นกระต่ายน้อยน่ารักอาศัยอยู่กับแม่ในโพรงไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง ทุกๆเช้าแม่จะออกไปหาอาหาร
(.แม่กระต่าย.)...กระต่ายน้อยๆอยู่ใหนลูก
(.กระต่ายน้อย.)...มาแล้วจ้าๆมีอะไรจ๊ะแม่
(.แม่กระต่าย.)...วันนี้แม่จะออกไปหาอาหาร อย่าวิ่งซุกซนไปใหนนะลูก เดี๋ยวจะได้รับอันตราย
(.กระต่ายน้อย.)...จ๊ะแม่
อยู่มาวันหนึ่งแม่กระต่ายเกิดไม่สะบาย ไปหาอาหารมาให้ลูกไม่ได้ กรต่ายน้อยจึงต้องออกไปหาอาหารเพื่อมาเลี้ยงแม่
(.กระต่ายน้อย.)แม่จ๋าๆฉันได้ผักกาดหวานกรอบแม่ชอบใช่มั๊ยจ๊ะ มากินเร็วไวแม่จะได้แข็งแรงไงจ๊ะ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเจ้ากระต่ายน้อยก็แอบไปขโมยผักกาดของชาวบ้านมาให้แม่กินทุกๆวัน จนกระทั่งเจ้าของสวนมาพบและจับกระต่ายน้อยไว้ได้
(.เจ้าของสวน.)นี่แน่ะๆจับได้แล้วเจ้าตัวขโมย วันนี้ข้าต้องเล่นงานเจ้าแน่ๆเลย
(.กระต่ายน้อย.)โอ๊ยๆปล่อยฉันเถอะ อย่าจับผฉันเลยสงสารฉันเถอะ แม่ฉันกำลังป่วยและรออาหารจากฉันอยู่ ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว
(.เจ้าของสวน.)ข้าซึ้งใจเจ้าจริงๆแต่ก่อนจะปล่อยเจ้าไป เจ้าจงจำไว้ ของๆคนอื่นถ้าอยากได้ต้องขอเจ้าของเขาก่อน แต่นี้ต่อไปข้าไม่หวงแหน บุญคุณอันยิ่งใหญ่ควรได้ตอบแทน กินได้ทุกวัน
(.กระต่ายน้อย.)ขอบคุณท่านมากจริงๆฉันจะไม่ลืมพระคุณท่านเลย
(.กระต่าย.)แม่จ๋า ลูกได้พบผู้ใจดี ให้อาหารเรากินทุกวันเลย เข้าใจจริงๆนะจ๊ะแม่
(.แม่กระต่าย.)กระต่ายน้อยเจ้าจงจำไว้นะลูกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ้าต้องเป็นกระต่ายซื่อสัตย์ กตัญญูรู้คุณท่านนะลูก
(.กระต่ายน้อย.)จ๊ะแม่ ลูกจะจำๆว้ลูกจะไม่ลืมพระคุณท่านเลย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเจ้ากระต่ายน้อยก็เชื่อฟังคำสั่งสอนของแม่ และไม่เคยไปขโมยผักของชาวบ้านอีกเลย และกระต่ายน้อยก็เป็นที่รู้จักในหมู่สัตว์ป่าและสัตว์อื่นๆก็ให้การยอมรับยกย่องกระต่ายน้อยว่าเป็นผู้มีความกตัญญูรู้คุณบิดา มารดา
(นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าความกตัญญูต่อบิดา มารดา หรือผู้มีพระคุณเป็นสิ่งที่ดีและมีความเจริญตลอดไป)
ในป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีฝูงสัตว์น้อใหญ่อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข กระต่ายน้อยเป็นกระต่ายน้อยน่ารักอาศัยอยู่กับแม่ในโพรงไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง ทุกๆเช้าแม่จะออกไปหาอาหาร
(.แม่กระต่าย.)...กระต่ายน้อยๆอยู่ใหนลูก
(.กระต่ายน้อย.)...มาแล้วจ้าๆมีอะไรจ๊ะแม่
(.แม่กระต่าย.)...วันนี้แม่จะออกไปหาอาหาร อย่าวิ่งซุกซนไปใหนนะลูก เดี๋ยวจะได้รับอันตราย
(.กระต่ายน้อย.)...จ๊ะแม่
อยู่มาวันหนึ่งแม่กระต่ายเกิดไม่สะบาย ไปหาอาหารมาให้ลูกไม่ได้ กรต่ายน้อยจึงต้องออกไปหาอาหารเพื่อมาเลี้ยงแม่
(.กระต่ายน้อย.)แม่จ๋าๆฉันได้ผักกาดหวานกรอบแม่ชอบใช่มั๊ยจ๊ะ มากินเร็วไวแม่จะได้แข็งแรงไงจ๊ะ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเจ้ากระต่ายน้อยก็แอบไปขโมยผักกาดของชาวบ้านมาให้แม่กินทุกๆวัน จนกระทั่งเจ้าของสวนมาพบและจับกระต่ายน้อยไว้ได้
(.เจ้าของสวน.)นี่แน่ะๆจับได้แล้วเจ้าตัวขโมย วันนี้ข้าต้องเล่นงานเจ้าแน่ๆเลย
(.กระต่ายน้อย.)โอ๊ยๆปล่อยฉันเถอะ อย่าจับผฉันเลยสงสารฉันเถอะ แม่ฉันกำลังป่วยและรออาหารจากฉันอยู่ ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว
(.เจ้าของสวน.)ข้าซึ้งใจเจ้าจริงๆแต่ก่อนจะปล่อยเจ้าไป เจ้าจงจำไว้ ของๆคนอื่นถ้าอยากได้ต้องขอเจ้าของเขาก่อน แต่นี้ต่อไปข้าไม่หวงแหน บุญคุณอันยิ่งใหญ่ควรได้ตอบแทน กินได้ทุกวัน
(.กระต่ายน้อย.)ขอบคุณท่านมากจริงๆฉันจะไม่ลืมพระคุณท่านเลย
(.กระต่าย.)แม่จ๋า ลูกได้พบผู้ใจดี ให้อาหารเรากินทุกวันเลย เข้าใจจริงๆนะจ๊ะแม่
(.แม่กระต่าย.)กระต่ายน้อยเจ้าจงจำไว้นะลูกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เจ้าต้องเป็นกระต่ายซื่อสัตย์ กตัญญูรู้คุณท่านนะลูก
(.กระต่ายน้อย.)จ๊ะแม่ ลูกจะจำๆว้ลูกจะไม่ลืมพระคุณท่านเลย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเจ้ากระต่ายน้อยก็เชื่อฟังคำสั่งสอนของแม่ และไม่เคยไปขโมยผักของชาวบ้านอีกเลย และกระต่ายน้อยก็เป็นที่รู้จักในหมู่สัตว์ป่าและสัตว์อื่นๆก็ให้การยอมรับยกย่องกระต่ายน้อยว่าเป็นผู้มีความกตัญญูรู้คุณบิดา มารดา
(นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าความกตัญญูต่อบิดา มารดา หรือผู้มีพระคุณเป็นสิ่งที่ดีและมีความเจริญตลอดไป)