แม่ไก่ป่าตาบอด
นิทานเรื่อง แม่ไก่ป่าตาบอด
ณ อันกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีลูกไก่ป่า 2 ตัว อาศัยอยู่กับแม่ที่มีตาบอดทั้งสองข้าง แม่ของลูกไก่ทั้งสองไม่สามารถออกไปหาอาหารเองได้ลูกไก่ป่าทั้งสองจึงช่วยกันดูแลและคอยหาอาหารให้กับแม่ไก่ป่าทุกวันตั้งแต่แม่ไก่ป่าตาบอด
ต่อมาวันหนึ่ง ลูกไก่ป่าทั้งสองได้ออกไปหาอาหารตามปกติ แต่วันนี้ทั้งสองได้เดินไปหาอาหารไกลกว่าทุก ๆ วัน เพราะบริเวณใกล้ ๆ ไม่มีอาหาร ลูกไก่ป่าทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไปเจอหมาป่าจอมเกเรตัวหนึ่ง ทันใดนั้นหมาป่าได้มองเห็นลูกไก่ป่าทั้งสองเดินมา หมาป่าหวังจะจับลูกไก่ป่าทั้งสองกินเป็นอาหาร มันจึงตรงเข้าหาลูกไ่ป่าทั้งสองทันทีหมาป่าเกเรจึงพูดขึ้นว่า เจ้าทั้งสองจงเป็นอาหารของข้าเถอะ
ลูกไก่ป่าทั้งสองเห็นว่ายังไงคงหนีไม่พ้นหมาป่าเกเรเป็นแน่ ลูกไก่ป่าตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า ท่านหมาป่าผู้ใจดีได้โปรดให้เราสองตัวนำอาหารไปให้แม่ของเราก่อนได้ไหม แล้วเราจะกลับมาให้ท่านกินเรา แม่ของเราตาบอดทั้งสองข้าง ไม่สามารถออกมาหาอาหารเองได้เราทั้งสองจึงต้องออกมาหาอาหารให้แม่ของเรา หมาป่าได้ฟังคำอ้อนวอน ดังนั้นจึงปล่อยให้ลูกไก่ทั้งสองนำอาหารไปให้แม่ จากนั้นหมาป่าแอบตามลูกไก่ป่าทั้งสองไปแล้วได้เห็นลูกไก่ป่ากำลังป้อนอาหารให้กับแม่ที่ตาบอดจริง ๆ
จากนั้นหมาป่าเห็นแล้วเกิดความซาบซึ่งใจในความกตัญญูของลูกไก่ป่าทั้งสองหมาป่าจอมเกเรจึงได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกันกับลูกไก่ป่าทั้งสอง จากนั้นบรรดาสัตว์ทั้งหลายจึงได้อาศัยอยู่ร่วมกันในป่าอย่างมีความสุข
ณ อันกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีลูกไก่ป่า 2 ตัว อาศัยอยู่กับแม่ที่มีตาบอดทั้งสองข้าง แม่ของลูกไก่ทั้งสองไม่สามารถออกไปหาอาหารเองได้ลูกไก่ป่าทั้งสองจึงช่วยกันดูแลและคอยหาอาหารให้กับแม่ไก่ป่าทุกวันตั้งแต่แม่ไก่ป่าตาบอด
ต่อมาวันหนึ่ง ลูกไก่ป่าทั้งสองได้ออกไปหาอาหารตามปกติ แต่วันนี้ทั้งสองได้เดินไปหาอาหารไกลกว่าทุก ๆ วัน เพราะบริเวณใกล้ ๆ ไม่มีอาหาร ลูกไก่ป่าทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไปเจอหมาป่าจอมเกเรตัวหนึ่ง ทันใดนั้นหมาป่าได้มองเห็นลูกไก่ป่าทั้งสองเดินมา หมาป่าหวังจะจับลูกไก่ป่าทั้งสองกินเป็นอาหาร มันจึงตรงเข้าหาลูกไ่ป่าทั้งสองทันทีหมาป่าเกเรจึงพูดขึ้นว่า เจ้าทั้งสองจงเป็นอาหารของข้าเถอะ
ลูกไก่ป่าทั้งสองเห็นว่ายังไงคงหนีไม่พ้นหมาป่าเกเรเป็นแน่ ลูกไก่ป่าตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า ท่านหมาป่าผู้ใจดีได้โปรดให้เราสองตัวนำอาหารไปให้แม่ของเราก่อนได้ไหม แล้วเราจะกลับมาให้ท่านกินเรา แม่ของเราตาบอดทั้งสองข้าง ไม่สามารถออกมาหาอาหารเองได้เราทั้งสองจึงต้องออกมาหาอาหารให้แม่ของเรา หมาป่าได้ฟังคำอ้อนวอน ดังนั้นจึงปล่อยให้ลูกไก่ทั้งสองนำอาหารไปให้แม่ จากนั้นหมาป่าแอบตามลูกไก่ป่าทั้งสองไปแล้วได้เห็นลูกไก่ป่ากำลังป้อนอาหารให้กับแม่ที่ตาบอดจริง ๆ
จากนั้นหมาป่าเห็นแล้วเกิดความซาบซึ่งใจในความกตัญญูของลูกไก่ป่าทั้งสองหมาป่าจอมเกเรจึงได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกันกับลูกไก่ป่าทั้งสอง จากนั้นบรรดาสัตว์ทั้งหลายจึงได้อาศัยอยู่ร่วมกันในป่าอย่างมีความสุข
บันทึกการสะท้อนบทเรียนที่ได้จากการพัฒนานิทาน
นิทานเรื่อง แม่ไก่ป่าตาบอด
ณ อันกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีลูกไก่ป่า 2 ตัว อาศัยอยู่กับแม่ที่มีตาบอดทั้งสองข้าง แม่ของลูกไก่ทั้งสองไม่สามารถออกไปหาอาหารเองได้ลูกไก่ป่าทั้งสองจึงช่วยกันดูแลและคอยหาอาหารให้กับแม่ไก่ป่าทุกวันตั้งแต่แม่ไก่ป่าตาบอด
ต่อมาวันหนึ่ง ลูกไก่ป่าทั้งสองได้ออกไปหาอาหารตามปกติ แต่วันนี้ทั้งสองได้เดินไปหาอาหารไกลกว่าทุก ๆ วัน เพราะบริเวณใกล้ ๆ ไม่มีอาหาร ลูกไก่ป่าทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไปเจอหมาป่าจอมเกเรตัวหนึ่ง ทันใดนั้นหมาป่าได้มองเห็นลูกไก่ป่าทั้งสองเดินมา หมาป่าหวังจะจับลูกไก่ป่าทั้งสองกินเป็นอาหาร มันจึงตรงเข้าหาลูกไ่ป่าทั้งสองทันทีหมาป่าเกเรจึงพูดขึ้นว่า เจ้าทั้งสองจงเป็นอาหารของข้าเถอะ
ลูกไก่ป่าทั้งสองเห็นว่ายังไงคงหนีไม่พ้นหมาป่าเกเรเป็นแน่ ลูกไก่ป่าตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า ท่านหมาป่าผู้ใจดีได้โปรดให้เราสองตัวนำอาหารไปให้แม่ของเราก่อนได้ไหม แล้วเราจะกลับมาให้ท่านกินเรา แม่ของเราตาบอดทั้งสองข้าง ไม่สามารถออกมาหาอาหารเองได้เราทั้งสองจึงต้องออกมาหาอาหารให้แม่ของเรา หมาป่าได้ฟังคำอ้อนวอน ดังนั้นจึงปล่อยให้ลูกไก่ทั้งสองนำอาหารไปให้แม่ จากนั้นหมาป่าแอบตามลูกไก่ป่าทั้งสองไปแล้วได้เห็นลูกไก่ป่ากำลังป้อนอาหารให้กับแม่ที่ตาบอดจริง ๆ
จากนั้นหมาป่าเห็นแล้วเกิดความซาบซึ่งใจในความกตัญญูของลูกไก่ป่าทั้งสองหมาป่าจอมเกเรจึงได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกันกับลูกไก่ป่าทั้งสอง จากนั้นบรรดาสัตว์ทั้งหลายจึงได้อาศัยอยู่ร่วมกันในป่าอย่างมีความสุข
ณ อันกว้างใหญ่แห่งหนึ่ง มีลูกไก่ป่า 2 ตัว อาศัยอยู่กับแม่ที่มีตาบอดทั้งสองข้าง แม่ของลูกไก่ทั้งสองไม่สามารถออกไปหาอาหารเองได้ลูกไก่ป่าทั้งสองจึงช่วยกันดูแลและคอยหาอาหารให้กับแม่ไก่ป่าทุกวันตั้งแต่แม่ไก่ป่าตาบอด
ต่อมาวันหนึ่ง ลูกไก่ป่าทั้งสองได้ออกไปหาอาหารตามปกติ แต่วันนี้ทั้งสองได้เดินไปหาอาหารไกลกว่าทุก ๆ วัน เพราะบริเวณใกล้ ๆ ไม่มีอาหาร ลูกไก่ป่าทั้งสองเดินไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งไปเจอหมาป่าจอมเกเรตัวหนึ่ง ทันใดนั้นหมาป่าได้มองเห็นลูกไก่ป่าทั้งสองเดินมา หมาป่าหวังจะจับลูกไก่ป่าทั้งสองกินเป็นอาหาร มันจึงตรงเข้าหาลูกไ่ป่าทั้งสองทันทีหมาป่าเกเรจึงพูดขึ้นว่า เจ้าทั้งสองจงเป็นอาหารของข้าเถอะ
ลูกไก่ป่าทั้งสองเห็นว่ายังไงคงหนีไม่พ้นหมาป่าเกเรเป็นแน่ ลูกไก่ป่าตัวหนึ่งจึงพูดขึ้นว่า ท่านหมาป่าผู้ใจดีได้โปรดให้เราสองตัวนำอาหารไปให้แม่ของเราก่อนได้ไหม แล้วเราจะกลับมาให้ท่านกินเรา แม่ของเราตาบอดทั้งสองข้าง ไม่สามารถออกมาหาอาหารเองได้เราทั้งสองจึงต้องออกมาหาอาหารให้แม่ของเรา หมาป่าได้ฟังคำอ้อนวอน ดังนั้นจึงปล่อยให้ลูกไก่ทั้งสองนำอาหารไปให้แม่ จากนั้นหมาป่าแอบตามลูกไก่ป่าทั้งสองไปแล้วได้เห็นลูกไก่ป่ากำลังป้อนอาหารให้กับแม่ที่ตาบอดจริง ๆ
จากนั้นหมาป่าเห็นแล้วเกิดความซาบซึ่งใจในความกตัญญูของลูกไก่ป่าทั้งสองหมาป่าจอมเกเรจึงได้กลับตัวกลับใจเป็นคนดีและเป็นเพื่อนกันกับลูกไก่ป่าทั้งสอง จากนั้นบรรดาสัตว์ทั้งหลายจึงได้อาศัยอยู่ร่วมกันในป่าอย่างมีความสุข