นิทานเรื่อง มีนจอมขยันและอดทน
นิทานคุณธรรม
เรื่อง มีนจอมขยันและอดทน
ณ ทุ่งกว้างเชิงเขา
นิทานคุณธรรม จริยธรรม (ความขยันและอดทน)
เรื่อง มีนจอมขยันและอดทนมีครอบครัวกระต่ายอันแสนอบอุ่นครอบครัวหนึ่ง ซึ่งมีสมาชิกอยู่ 4 ตัว คือ พ่อ แม่ และลูกกระต่าย 2 ตัว มีชื่อว่า มิวกับมีน กระต่ายทั้ง 4 ตัว ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในบ้านหลังน้อย มีอาหารการกินอย่างสมบูรณ์ เพราะพ่อและแม่กระต่ายนั้นปลูกผักและผลไม้ไว้อย่างมากมาย
วันหนึ่ง พ่อและแม่กระต่ายก็ได้ปรึกษาหารือกันที่ห้องรับประทานอาหาร พ่อกระต่ายพูดว่า "นี่เธอ ลูกกระต่ายทั้ง 2 ของเราก็ตัวโต พอที่จะออกไปใช้ชีวิตตามลำพังได้แล้วนะ"
แม่กระต่ายพูดว่า "อืม ฉันก็คิดเหมือนกัน แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ"
พ่อกระต่ายพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น เธอก็ไปตามลูกทั้ง 2 มาพบฉันที่ห้องรับประทานอาหาร"
แม่กระต่ายพูดว่า "ได้จ้าๆ เดี๋ยวฉันจะรีบไปบอกลูก
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พ่อกระต่ายบอกกับลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวว่า "เจ้าทั้ง 2 ตัวก็โตพอที่จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองได้แล้วนะ"
กระต่ายมิวแปลกใจรีบถามพ่อกระต่ายทันทีว่า "ทำไมต้องออกไปจากที่นี่ด้วยล่ะ อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว"
พ่อกระต่ายพูดว่า " ไม่ได้หรอก เจ้าทั้ง 2 ตัว จะต้องออกไปหาที่อยู่ใหม่ และใช้ชีวิตตามลำพัง เพราะวันข้างหน้าเจ้าก็ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง "
เมื่อพ่อกระต่ายบอกเหตุผลให้ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวฟัง จนเข้าใจแล้ว พ่อกระต่ายก็ถามลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวว่า "เจ้าทั้ง 2 ตัว จะออกไปใช้ชีวิตตามลำพัง พวกเจ้าทั้ง 2 อยากได้อะไรบ้างล่ะ" พ่อกระต่ายให้ขอในสิ่งที่ตัวเองต้องการเพียงอย่างเดียว
กระต่ายมิวนึกออก แล้วพูดว่า "ถ้าอย่างงั้น หนูขอที่ดินที่ปลูกแครอทไว้นะ"
ส่วนกระต่ายมีนพูดว่า "หนูขอเมล็ดพันธ์ุแครอทเพียง 1 ถุง"
จากนั้นพ่อกระต่ายก็มอบสิ่งที่ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว ขอไว้ และเมื่อลูกกระต่ายทั้ง 2 ได้สิ่งที่ตนเองต้องการแล้ว ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว จึงพากันเดินทางออกจากบ้านของพ่อและแม่กระต่าย ไปสร้างบ้านของตนเอง
โดยกระต่ายมิวสร้างบ้านใหม่ที่อยู่ใกล้ๆกับบ้านหลังเดิม ที่อยู่ใกล้กับไร่แครอท
ส่วนมีน สร้างบ้านใหม่ที่อยู่ห่างไกลจากบ้านหลังเดิมมาก แล้วก็เริ่มลงมือถางหญ้าและพรวนดินอย่างขยันขันแข็ง เพื่อเตรียมไว้สำหรับเพาะปลูก
มิวมีความสุขมาก เพราะไม่ต้องทำงานอะไร เมื่อหิวก็กินแครอทที่มีในไร่ พออิ่มแล้วก็พักผ่อนอย่างสบายใจ มีนไม่เคยทำงานใดๆ เลยนอกจากกินแล้วก็นอน
ส่วนมีนนั้น เมื่อเตรียมพื้นที่เพาะปลูกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็นำเอาเมล็ดพันธ์ุแครอทมาปลูก และหมั่นดูแล รดนำ้ทุกๆวัน จนแครอทเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ได้แครอทเต็มไร่
ที่ไร่ของมิวนั้น บัดนี้แครอทใกล้หมดแล้ว เพราะว่ามิวถอนหัวแครอทกินทุกวัน โดยไม่เคยปลูกเพิ่มเลย
วันหนึ่งพ่อและแม่กระต่ายแอบมาดูลูกทั้ง 2 ตัว โดยไปที่ไร่ของมิวก่อน เมื่อเห็นมิวเอาแต่กินกับนอน ก็รู้สึกเป็นห่วง แม่กระต่ายพูดว่า "ทำไมลูกกระต่ายมิว ถึงเอาแต่กินกับนอน ไม่รู้จักทำอะไรเลยสักอย่าง"
พ่อกระต่ายพูดว่า "นั่นนะซิ ต่อไปวันข้างหน้าลูกกระต่ายมิวคงต้องลำบากแน่ๆเลย"
จากนั้นพ่อและแม่กระต่ายแอบมาดูลูกกระต่ายมิวที่ไร่ และเมื่อเห็นมีนขยันขันแข็งและอดทนปลูกแครอทมากมายเต็มไร่ ก็รู้สึกชื่นชม ยินดี แม่กระต่ายพูดว่า "ลูกกระต่ายมิว ช่างเก่งจริง ๆ รู้จักหาวิธีทำมาหากินได้ด้วยตนเอง " พ่อและแม่กระต่ายต่างยิ้มแย้มแจ่มใสให้กันอย่างมีความสุข
ในที่สุดแครอทในไร่ของมิวก็หมดลง ทำให้มิวต้องอดอาหาร เพราะไม่มีอาหารกินมาหลายวันแล้ว โชคดีที่วันนี้มีนมาเยี่ยมพร้อมกับนำแครอทหัวโตๆ มาฝากด้วย
มีนพูดว่า "ฉันเอาแครอทมาให้กิน ลองชิมดูซิ"
มิวพูดว่า "ขอบใจจ้า ฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลย"
มิวรู้สึกดีใจมากที่ได้กินแครอท ซึ่งมีรสชาติ หวานอร่อย กรอบ และนึกสงสัยว่ามีนเอาแครอทมาจากไหน จนต้องถามมีนว่า "โอ้โฮ เจ้าเอาแครอทมาจากที่ไหน ทำไมรสชาติ หวานอร่อย กรอบ จังเลย" มีนคิดหาทางช่วยมิวว่าจะทำยังไงให้มิวเลิกขี้เกียจ แล้วมีนพูดว่า "ถ้าเธออยากรู้จริง ๆ เธอต้องตามฉันมาดูเอง"
จากนั้นมีนพามิวไปที่ไร่ของมีน และเมื่อไปถึงที่ไร่มิวก็ต้องตกตะลึง เพราะนึกไม่ถึงว่าจากเมล็ดพันธุ์เพียงถุงเดียวที่ได้มาจากพ่อกระต่ายนั้น บัดนี้ได้กลายเป็นหัวแครอทมากมายเต็มไ่ร่ มิวรูสึกแปลกใจจึงถามมีนว่า
"ทำไมหัวแครอที่ไร่นี้จึงมีมากมาย แล้วก็มีแต่หัวแครอทใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลย"
มีนจึงบอกที่มาของแครอทแสนอร่อยนั้นให้มิวฟังว่า "ฉันหมั่นรดนำ้ทุก ๆ วัน พรวนดิน และใส่ปุ๋ยอยู่ตลอดเวลาอย่างไงล่ะ"
เมื่อมิวได้ยินอย่างนั้นแล้ว ก็รู้สึกชื่นชมกับความขยันหมั่นเพียรและความอดทนของมีนมาก และรู้สึกละอายใจที่ตนเองเอาแต่กินกับนอน ไม่ขยันและอดทนเหมือนมีน
เมื่อมิวสำนึกได้ จึงพูดกับมีนว่า "ฉันขอเมล็ดพันธุ์แครอทมาปลูกที่ไร่ของฉันหน่อยซิ" มีนตอบไปว่า "ได้เลย แต่เธอจะต้องขยันและอดทน จะต้องคอยหมั่นดูแล รดนำ้ พรวนดินและใส่ปุ๋ยอยู่เป็นประจำนะ" มิวพูดว่า "ขอบใจจ้า ฉันจะทำตามที่เธอบอกทุกอย่าง" แล้วมีนก็ได้มอบพันธ์ุแครอทให้กับมิว
เมื่อมิวได้เมล็ดพันธุ์แครอทแล้ว ก็รีบกลับมาที่ไร่ แล้วก็เริ่มลงมือปลูกแครอทที่มีนให้มา และทำตามที่มีนบอกทุกอย่าง ทุกวันมิวจะหมั่นมาดูแลรดนำ้แครอท และใส่ปุ๋ยอยู่เป็นประจำ จนในที่สุดมิวก็มีแครอทไว้กินมากมาย และยังเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้เพาะปลูกต่อๆไปอีกด้วย
เมื่อพ่อและแม่กระต่ายกลับมาดูลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว อีกครั้ง ก็รู้สึกดีใจมาก ที่ลูกทั้ง 2 สามารถใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังได้อย่างมีความสุข ด้วยความขยันหมั่นเพียร และความอดทนของตนเอง
ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้ : ความขยัน และความอดทน ทำให้เราอยู่อย่างมีความสุข สามารถพึ่งตนเองได้
เรื่อง มีนจอมขยันและอดทน
ณ ทุ่งกว้างเชิงเขา
นิทานคุณธรรม จริยธรรม (ความขยันและอดทน)
เรื่อง มีนจอมขยันและอดทนมีครอบครัวกระต่ายอันแสนอบอุ่นครอบครัวหนึ่ง ซึ่งมีสมาชิกอยู่ 4 ตัว คือ พ่อ แม่ และลูกกระต่าย 2 ตัว มีชื่อว่า มิวกับมีน กระต่ายทั้ง 4 ตัว ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในบ้านหลังน้อย มีอาหารการกินอย่างสมบูรณ์ เพราะพ่อและแม่กระต่ายนั้นปลูกผักและผลไม้ไว้อย่างมากมาย
วันหนึ่ง พ่อและแม่กระต่ายก็ได้ปรึกษาหารือกันที่ห้องรับประทานอาหาร พ่อกระต่ายพูดว่า "นี่เธอ ลูกกระต่ายทั้ง 2 ของเราก็ตัวโต พอที่จะออกไปใช้ชีวิตตามลำพังได้แล้วนะ"
แม่กระต่ายพูดว่า "อืม ฉันก็คิดเหมือนกัน แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ"
พ่อกระต่ายพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น เธอก็ไปตามลูกทั้ง 2 มาพบฉันที่ห้องรับประทานอาหาร"
แม่กระต่ายพูดว่า "ได้จ้าๆ เดี๋ยวฉันจะรีบไปบอกลูก
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พ่อกระต่ายบอกกับลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวว่า "เจ้าทั้ง 2 ตัวก็โตพอที่จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองได้แล้วนะ"
กระต่ายมิวแปลกใจรีบถามพ่อกระต่ายทันทีว่า "ทำไมต้องออกไปจากที่นี่ด้วยล่ะ อยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว"
พ่อกระต่ายพูดว่า " ไม่ได้หรอก เจ้าทั้ง 2 ตัว จะต้องออกไปหาที่อยู่ใหม่ และใช้ชีวิตตามลำพัง เพราะวันข้างหน้าเจ้าก็ต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเอง "
เมื่อพ่อกระต่ายบอกเหตุผลให้ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวฟัง จนเข้าใจแล้ว พ่อกระต่ายก็ถามลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัวว่า "เจ้าทั้ง 2 ตัว จะออกไปใช้ชีวิตตามลำพัง พวกเจ้าทั้ง 2 อยากได้อะไรบ้างล่ะ" พ่อกระต่ายให้ขอในสิ่งที่ตัวเองต้องการเพียงอย่างเดียว
กระต่ายมิวนึกออก แล้วพูดว่า "ถ้าอย่างงั้น หนูขอที่ดินที่ปลูกแครอทไว้นะ"
ส่วนกระต่ายมีนพูดว่า "หนูขอเมล็ดพันธ์ุแครอทเพียง 1 ถุง"
จากนั้นพ่อกระต่ายก็มอบสิ่งที่ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว ขอไว้ และเมื่อลูกกระต่ายทั้ง 2 ได้สิ่งที่ตนเองต้องการแล้ว ลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว จึงพากันเดินทางออกจากบ้านของพ่อและแม่กระต่าย ไปสร้างบ้านของตนเอง
โดยกระต่ายมิวสร้างบ้านใหม่ที่อยู่ใกล้ๆกับบ้านหลังเดิม ที่อยู่ใกล้กับไร่แครอท
ส่วนมีน สร้างบ้านใหม่ที่อยู่ห่างไกลจากบ้านหลังเดิมมาก แล้วก็เริ่มลงมือถางหญ้าและพรวนดินอย่างขยันขันแข็ง เพื่อเตรียมไว้สำหรับเพาะปลูก
มิวมีความสุขมาก เพราะไม่ต้องทำงานอะไร เมื่อหิวก็กินแครอทที่มีในไร่ พออิ่มแล้วก็พักผ่อนอย่างสบายใจ มีนไม่เคยทำงานใดๆ เลยนอกจากกินแล้วก็นอน
ส่วนมีนนั้น เมื่อเตรียมพื้นที่เพาะปลูกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็นำเอาเมล็ดพันธ์ุแครอทมาปลูก และหมั่นดูแล รดนำ้ทุกๆวัน จนแครอทเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ได้แครอทเต็มไร่
ที่ไร่ของมิวนั้น บัดนี้แครอทใกล้หมดแล้ว เพราะว่ามิวถอนหัวแครอทกินทุกวัน โดยไม่เคยปลูกเพิ่มเลย
วันหนึ่งพ่อและแม่กระต่ายแอบมาดูลูกทั้ง 2 ตัว โดยไปที่ไร่ของมิวก่อน เมื่อเห็นมิวเอาแต่กินกับนอน ก็รู้สึกเป็นห่วง แม่กระต่ายพูดว่า "ทำไมลูกกระต่ายมิว ถึงเอาแต่กินกับนอน ไม่รู้จักทำอะไรเลยสักอย่าง"
พ่อกระต่ายพูดว่า "นั่นนะซิ ต่อไปวันข้างหน้าลูกกระต่ายมิวคงต้องลำบากแน่ๆเลย"
จากนั้นพ่อและแม่กระต่ายแอบมาดูลูกกระต่ายมิวที่ไร่ และเมื่อเห็นมีนขยันขันแข็งและอดทนปลูกแครอทมากมายเต็มไร่ ก็รู้สึกชื่นชม ยินดี แม่กระต่ายพูดว่า "ลูกกระต่ายมิว ช่างเก่งจริง ๆ รู้จักหาวิธีทำมาหากินได้ด้วยตนเอง " พ่อและแม่กระต่ายต่างยิ้มแย้มแจ่มใสให้กันอย่างมีความสุข
ในที่สุดแครอทในไร่ของมิวก็หมดลง ทำให้มิวต้องอดอาหาร เพราะไม่มีอาหารกินมาหลายวันแล้ว โชคดีที่วันนี้มีนมาเยี่ยมพร้อมกับนำแครอทหัวโตๆ มาฝากด้วย
มีนพูดว่า "ฉันเอาแครอทมาให้กิน ลองชิมดูซิ"
มิวพูดว่า "ขอบใจจ้า ฉันกำลังหิวอยู่พอดีเลย"
มิวรู้สึกดีใจมากที่ได้กินแครอท ซึ่งมีรสชาติ หวานอร่อย กรอบ และนึกสงสัยว่ามีนเอาแครอทมาจากไหน จนต้องถามมีนว่า "โอ้โฮ เจ้าเอาแครอทมาจากที่ไหน ทำไมรสชาติ หวานอร่อย กรอบ จังเลย" มีนคิดหาทางช่วยมิวว่าจะทำยังไงให้มิวเลิกขี้เกียจ แล้วมีนพูดว่า "ถ้าเธออยากรู้จริง ๆ เธอต้องตามฉันมาดูเอง"
จากนั้นมีนพามิวไปที่ไร่ของมีน และเมื่อไปถึงที่ไร่มิวก็ต้องตกตะลึง เพราะนึกไม่ถึงว่าจากเมล็ดพันธุ์เพียงถุงเดียวที่ได้มาจากพ่อกระต่ายนั้น บัดนี้ได้กลายเป็นหัวแครอทมากมายเต็มไ่ร่ มิวรูสึกแปลกใจจึงถามมีนว่า
"ทำไมหัวแครอที่ไร่นี้จึงมีมากมาย แล้วก็มีแต่หัวแครอทใหญ่ ๆ ทั้งนั้นเลย"
มีนจึงบอกที่มาของแครอทแสนอร่อยนั้นให้มิวฟังว่า "ฉันหมั่นรดนำ้ทุก ๆ วัน พรวนดิน และใส่ปุ๋ยอยู่ตลอดเวลาอย่างไงล่ะ"
เมื่อมิวได้ยินอย่างนั้นแล้ว ก็รู้สึกชื่นชมกับความขยันหมั่นเพียรและความอดทนของมีนมาก และรู้สึกละอายใจที่ตนเองเอาแต่กินกับนอน ไม่ขยันและอดทนเหมือนมีน
เมื่อมิวสำนึกได้ จึงพูดกับมีนว่า "ฉันขอเมล็ดพันธุ์แครอทมาปลูกที่ไร่ของฉันหน่อยซิ" มีนตอบไปว่า "ได้เลย แต่เธอจะต้องขยันและอดทน จะต้องคอยหมั่นดูแล รดนำ้ พรวนดินและใส่ปุ๋ยอยู่เป็นประจำนะ" มิวพูดว่า "ขอบใจจ้า ฉันจะทำตามที่เธอบอกทุกอย่าง" แล้วมีนก็ได้มอบพันธ์ุแครอทให้กับมิว
เมื่อมิวได้เมล็ดพันธุ์แครอทแล้ว ก็รีบกลับมาที่ไร่ แล้วก็เริ่มลงมือปลูกแครอทที่มีนให้มา และทำตามที่มีนบอกทุกอย่าง ทุกวันมิวจะหมั่นมาดูแลรดนำ้แครอท และใส่ปุ๋ยอยู่เป็นประจำ จนในที่สุดมิวก็มีแครอทไว้กินมากมาย และยังเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้เพาะปลูกต่อๆไปอีกด้วย
เมื่อพ่อและแม่กระต่ายกลับมาดูลูกกระต่ายทั้ง 2 ตัว อีกครั้ง ก็รู้สึกดีใจมาก ที่ลูกทั้ง 2 สามารถใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังได้อย่างมีความสุข ด้วยความขยันหมั่นเพียร และความอดทนของตนเอง
ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้ : ความขยัน และความอดทน ทำให้เราอยู่อย่างมีความสุข สามารถพึ่งตนเองได้