ผลงานนิทาน นางสาวสุวรรณนิสา ทองพุ ครูหญิง

           มีครอบครัว 1 ครอบครัว อาศัยอยู่บ้านไม้หลังเก่าๆ ที่ห่างไกลจากหมู่บ้านในบ้านหลังนี้มีแม่ 1 คน และลูก 1 คน น้องบิวเป็นเด็กที่มีนิสัยร่าเริง แจ่มใส อัธยาสัยดี มีแต่คนรัก เพราะน้องบิวชอบช่วยเหลือผู้อื่น เพื่อแลกกับความเป็นอยู่ของตนเองและแม่ของเธอเด็กน้อยคนนี้ทำงานทุกอย่างเท่าที่เด็กคนนี้จะทำใด้บางวันก็ต้องไปขอข้าวก้นบาตรที่วัด แต่เด็กน้อยคนนี้ไม่ใด้มาเอาข้าวฟรีๆเด็กน้อยคนนี้จะกวาดลานวัด ล้างห้องน้ำ ทุกอย่างสารพัดเท่าที่เด็กน้อยคนนี้จะทำใด้ไม่เคยบ่นไม่เคยต่อว่าให้แม่ว่าเป็นภาระสำหรับตนเลย
         น้องบิว : แม่ครับผมออกไปวัดน่ะครับ
          แม่: จ้าไปแล้วรีบกลับมาน่ะลูก
         น้องบิว:ครับแม่
เมื่อไปโรงเรียน พอถึงเวลาพักกลางน้องบิวคนนี้จะอาสาล้างถ้วย-จานที่โรงอาหารเพื่อแลกกับอาหาร
         น้องบิว : ป้าครับ
         ป้า: น้องบิวมาแล้วเหรอครับ
         น้องบิว: ครับป้า
         ป้า: ถ้วยชามอยู่ที่เดิมน่ะครับน้องบิว ล้างเสร็จแล้วไม่ต้องเก็บน่ะ เดี๋ยวป้าจะเป็นคนเก็บเอง หนูรีบเอาข้าวไปให้แม่น่ะครับน้องบิว
          น้องบิว: ครับป้า ขอบคุณน่ะครับป้า
         ป้า: จ้าไม่เป็นไรจ้า
    สิ้นเสียงคำพูดของป้าน้องบิวก็ทำหน้าที่อย่างตั้งใจ ล้างถ้วยชามเสร็จน้องบิวก็เช็ดถ้วยไว้ให้ป้า ส่วนป้าตักกับข้าวไว้ให้น้องบิวเพื่อที่จะได้เอาไปให้แม่ของน้องบิว
          ป้า: น้องบิวป้าตักกับข้าวไว้ให้แล้วน่ะ
          น้องบิว:ครับป้า ขอบคุณครับป้า
น้องบิวก็รีบกลับบ้านทันทีที่ได้อาหารจากป้าเพื่อที่จะเอาอาหารไปให้แม่ที่อยู่บ้านเมื่อถึงบ้าน
           น้องบิว: แม่ครับผมกลับมาแล้วครับ
           แม่: กลับมาแล้วเหรอลูก
           น้องบิว: ครับวันนี้ป้าใจดีให้กับข้าวมา2 ถุงเลยครับ
            แม่: เห็นไหมลูกความดีของคนเรานั้นไม่อาจจะซื้อได้ด้วยเงินทองน่ะลูก ขอเพียงเรามีความกตัญญูรู้คุณคน ก็มีแต่คนรักเราน่ะลูก
            น้องบิว: ครับแม่เพราะแม่สอนผมมาตลอด ผมจะเชื่อฟังคำสอนของแม่ทุกคำที่แม่สอนครับ
และแล้วน้องบิวก็กลับไปโรงเรียน เรียนอย่างตั้งใจ น้องบิวจะปฏิบัติหน้าที่นี้เป็นประจำทุกๆวันด้วยคำสอนของแม่

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ความดีและความกตัญญูจะเป็นเกราะป้องกันคุ้มภัยให้ตัวเราเอง