อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู
นิทานเรื่อง อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู
นิทานเรื่อง อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีฝูงสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่รวมกันอย่างมีความสุข อัน อัน เป็นกระต่ายน้อยผู้น่ารัก อาศัยอยู่กับแม่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่แสนจะอบอุ่น ทุกๆเช้าแม่จะออกไปหาอาหารให้กระต่ายน้อย อัน อัน ทุกเช้า
แม่กระต่าย : อัน อัน.....อยู่ไหนจ๊ะลูก
อัน อัน : อัน อัน.....มาแล้วจ้า แม่มีอะไรจ๊ะ
แม่กระต่าย : วันนี้แม่จะออกไปหาอาหาร หนูอย่าวิ่งซนไปไหนนะลูก เดี๋ยวจะได้รับอันตราย
อัน อัน : เดี๋ยวหนูจะเล่นกับเพื่อนแถวๆ บ้านเรานี่แหล่ะแม่กระต่าย : จ้าลูกอย่าดื้อนะ.....แม่ไปก่อนนะ
เมื่อแม่กระต่ายพูดจบแล้ว ก็ออกเดินทางเพื่อที่จะออกไปหาอาหารมาให้ลูกกิน ฝ่ายเจ้ากระต่ายน้อยเมื่อแม่ไปแล้วก็ออกมาวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ เจ้าแกะ เจ้ากวาง เจ้ากระรอก เจ้าเต่า และเจ้าหอยทาก อย่างสนุกสนาน โดยมีเจ้ากระต่ายเป็นหัวหน้าทีมในการพาเพื่อนเล่น ทุกวัน
อัน อัน : เพื่อนๆวันนี้เรามาเล่นครูกับนักเรียนกันดีมั๊ย
กวาง : ดีเลย งั้นเราเป็นครูนะ
อัน อัน : ได้จ้า งั้นเราจะเป็นหัวหน้าห้องนะ
เมื่อเจ้ากวางและเพื่อนๆ ทุกคนตกลงกันเสร็จแล้วก็เริ่มกันเลย
กวาง : สวัสดีค่ะนักเรียน
อันอัน แกะ กระรอก หอยทาก : สวัสดีค่ะ คุณครู
กวาง : เอ๊ะ! ไหนหนอหัวหน้าห้องอยู่ไหนค่ะ
อันอัน : อยู่นี่ค่ะคุณครู
กวาง : วันนี้ครูจะให้หัวหน้าห้องเป็นตัวแทนพาเพื่อนๆ นักเรียนไปสำรวจธรรมชาติรอบๆตัวเราและออกมาเล่าให้ครูและเพื่อนๆฟังหน้าชั้นเรียนนะค่ะ
เด็กๆก็พากันเดินออกสำรวจธรรมชาติรอบๆอย่างสนุกสนานและออกมาเล่าให้เพื่อนๆ กับครูฟังหน้าชั้นเรียน
อันอัน แกะ กระรอก หอยทาก : พวกหนูกลับมาแล้วค่ะ
กวาง : ไหนลองออกมาเล่าให้เพื่อนฟังสิว่าเห็นอะไรบ้าง
อันอัน : หนูเห็นผีเสื้อ
กระรอก : หนูเห็นออกไม้
แกะ : หนูเห็นต้นหญ้าอันเขียวขจี่
หอยทาก : หนูเห็นปลา
เด็กๆ เล่นครูกับนักเรียนอย่างสนุกสนาน จนแม่กระต่ายกลับมาจากหาอาหาร และเรียกกระต่ายน้อยอันอัน กลับบ้าน อันอันและเพื่อนๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
อยู่มาวันหนึ่ง แม่กระต่าย เกิดล้มป่วยไม่ค่อยสบาย จึงไม่สามารถออกไปหาอาหารให้ลูกกินได้ กระต่ายน้อยอันๆ จึงต้องเป็นฝ่ายออกไปหาอาหารมาให้แม่กินทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง อันอัน เผอิญเดินมาเห็นสวนผักกาดอันเขียวขจี่และน่ากินมากๆ
อันอัน : โอ้โฮ! ผักกาดนี่สวยและน่ากินจังถ้าเราเก็บมาให้แม่เรากินท่านคงจะแข็งแรงแน่เลย
เมื่อ อันอัน พูดจบแล้ว ก็ก้มลงเก็บผักกาดใส่ตะกร้าของเธอ และคงทำอย่างนี้ทุกๆวัน จนอยู่มาวันหนึ่งคนสวนจับได้ว่า อันอัน ขโมยผักกาดของตน
คนสวน : นี่แน่ เจ้าตัวขโมย วันนี้ข้าต้องเล่นงานเจ้าแน่ๆเลย
อันอัน : โอ๊ย โอ๊ย ปล่อยฉันเถาะ อย่าจับฉันเลย แม่ฉันกำลังป่วยและรออาหารจากฉันอยู่ ท่านอย่าจับฉันเลยนะ
คนสวนเมื่อได้ฟัง อันอัน พูดเช่นนั้นแล้ว ก็ซึ้งในความกตัญญูของอันอัน จึงยอมปล่อยน้อยอันอันไป และได้สอนน้องอันอัน ไปว่า
คนสวน : เจ้ากระต่ายน้อยเจ้าจงจำไว้นะ ของคนอื่นถ้าเจ้าอยากได้ ก็ต้องขอก่อน และต่อจากนี้ไปข้าอนุญาตให้เจ้าเก็บผักกาดในสวนของข้าได้ทุกวันเลยนะ เมื่ออันอัน กลับถึงบ้านก็ได้เล่าเรื่องราวในวันนี้ทั้งหมดให้แม่ฟัง
แม่กระต่าย : อันอัน เอ๊ยเจ้าจงจำไว้นะลูก ต่อจากนี้ไปไม่ว่าแม่จะอยู่หรือจะไม่อยู่กับเจ้าแล้ว เจ้าก็ต้องเป็นคนซื่อสัตย์ และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณกับเรานะ
อันอัน : จ๊ะแม่ ต่อจากนี้ไปหนูจะไม่ขโมยของใครอีก และจะซื่อสัตย์กตัญญูต่อผู้มีพระคุณค่ะแม่
แม่กระต่าย : ดีแล้วหล่ะลูก
และนับจากวันนั้นเป็นต้นมา ครอบครัวของน้องอันอัน และสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ ที่อยู่ในป่าแห่งนี้ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เราควรซื่อสัตย์และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
ตรงกับหลักคุณธรรมจริยธรรม ข้อที่ 3 กตัญญูพ่อแม่ สุดหัวใจ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีฝูงสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่รวมกันอย่างมีความสุข อัน อัน เป็นกระต่ายน้อยผู้น่ารัก อาศัยอยู่กับแม่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่แสนจะอบอุ่น ทุกๆเช้าแม่จะออกไปหาอาหารให้กระต่ายน้อย อัน อัน ทุกเช้า
แม่กระต่าย : อัน อัน.....อยู่ไหนจ๊ะลูก
อัน อัน : อัน อัน.....มาแล้วจ้า แม่มีอะไรจ๊ะ
แม่กระต่าย : วันนี้แม่จะออกไปหาอาหาร หนูอย่าวิ่งซนไปไหนนะลูก เดี๋ยวจะได้รับอันตราย
อัน อัน : เดี๋ยวหนูจะเล่นกับเพื่อนแถวๆ บ้านเรานี่แหล่ะแม่กระต่าย : จ้าลูกอย่าดื้อนะ.....แม่ไปก่อนนะ
เมื่อแม่กระต่ายพูดจบแล้ว ก็ออกเดินทางเพื่อที่จะออกไปหาอาหารมาให้ลูกกิน ฝ่ายเจ้ากระต่ายน้อยเมื่อแม่ไปแล้วก็ออกมาวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ เจ้าแกะ เจ้ากวาง เจ้ากระรอก เจ้าเต่า และเจ้าหอยทาก อย่างสนุกสนาน โดยมีเจ้ากระต่ายเป็นหัวหน้าทีมในการพาเพื่อนเล่น ทุกวัน
อัน อัน : เพื่อนๆวันนี้เรามาเล่นครูกับนักเรียนกันดีมั๊ย
กวาง : ดีเลย งั้นเราเป็นครูนะ
อัน อัน : ได้จ้า งั้นเราจะเป็นหัวหน้าห้องนะ
เมื่อเจ้ากวางและเพื่อนๆ ทุกคนตกลงกันเสร็จแล้วก็เริ่มกันเลย
กวาง : สวัสดีค่ะนักเรียน
อันอัน แกะ กระรอก หอยทาก : สวัสดีค่ะ คุณครู
กวาง : เอ๊ะ! ไหนหนอหัวหน้าห้องอยู่ไหนค่ะ
อันอัน : อยู่นี่ค่ะคุณครู
กวาง : วันนี้ครูจะให้หัวหน้าห้องเป็นตัวแทนพาเพื่อนๆ นักเรียนไปสำรวจธรรมชาติรอบๆตัวเราและออกมาเล่าให้ครูและเพื่อนๆฟังหน้าชั้นเรียนนะค่ะ
เด็กๆก็พากันเดินออกสำรวจธรรมชาติรอบๆอย่างสนุกสนานและออกมาเล่าให้เพื่อนๆ กับครูฟังหน้าชั้นเรียน
อันอัน แกะ กระรอก หอยทาก : พวกหนูกลับมาแล้วค่ะ
กวาง : ไหนลองออกมาเล่าให้เพื่อนฟังสิว่าเห็นอะไรบ้าง
อันอัน : หนูเห็นผีเสื้อ
กระรอก : หนูเห็นออกไม้
แกะ : หนูเห็นต้นหญ้าอันเขียวขจี่
หอยทาก : หนูเห็นปลา
เด็กๆ เล่นครูกับนักเรียนอย่างสนุกสนาน จนแม่กระต่ายกลับมาจากหาอาหาร และเรียกกระต่ายน้อยอันอัน กลับบ้าน อันอันและเพื่อนๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
อยู่มาวันหนึ่ง แม่กระต่าย เกิดล้มป่วยไม่ค่อยสบาย จึงไม่สามารถออกไปหาอาหารให้ลูกกินได้ กระต่ายน้อยอันๆ จึงต้องเป็นฝ่ายออกไปหาอาหารมาให้แม่กินทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง อันอัน เผอิญเดินมาเห็นสวนผักกาดอันเขียวขจี่และน่ากินมากๆ
อันอัน : โอ้โฮ! ผักกาดนี่สวยและน่ากินจังถ้าเราเก็บมาให้แม่เรากินท่านคงจะแข็งแรงแน่เลย
เมื่อ อันอัน พูดจบแล้ว ก็ก้มลงเก็บผักกาดใส่ตะกร้าของเธอ และคงทำอย่างนี้ทุกๆวัน จนอยู่มาวันหนึ่งคนสวนจับได้ว่า อันอัน ขโมยผักกาดของตน
คนสวน : นี่แน่ เจ้าตัวขโมย วันนี้ข้าต้องเล่นงานเจ้าแน่ๆเลย
อันอัน : โอ๊ย โอ๊ย ปล่อยฉันเถาะ อย่าจับฉันเลย แม่ฉันกำลังป่วยและรออาหารจากฉันอยู่ ท่านอย่าจับฉันเลยนะ
คนสวนเมื่อได้ฟัง อันอัน พูดเช่นนั้นแล้ว ก็ซึ้งในความกตัญญูของอันอัน จึงยอมปล่อยน้อยอันอันไป และได้สอนน้องอันอัน ไปว่า
คนสวน : เจ้ากระต่ายน้อยเจ้าจงจำไว้นะ ของคนอื่นถ้าเจ้าอยากได้ ก็ต้องขอก่อน และต่อจากนี้ไปข้าอนุญาตให้เจ้าเก็บผักกาดในสวนของข้าได้ทุกวันเลยนะ เมื่ออันอัน กลับถึงบ้านก็ได้เล่าเรื่องราวในวันนี้ทั้งหมดให้แม่ฟัง
แม่กระต่าย : อันอัน เอ๊ยเจ้าจงจำไว้นะลูก ต่อจากนี้ไปไม่ว่าแม่จะอยู่หรือจะไม่อยู่กับเจ้าแล้ว เจ้าก็ต้องเป็นคนซื่อสัตย์ และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณกับเรานะ
อันอัน : จ๊ะแม่ ต่อจากนี้ไปหนูจะไม่ขโมยของใครอีก และจะซื่อสัตย์กตัญญูต่อผู้มีพระคุณค่ะแม่
แม่กระต่าย : ดีแล้วหล่ะลูก
และนับจากวันนั้นเป็นต้นมา ครอบครัวของน้องอันอัน และสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ ที่อยู่ในป่าแห่งนี้ก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เราควรซื่อสัตย์และกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
ตรงกับหลักคุณธรรมจริยธรรม ข้อที่ 3 กตัญญูพ่อแม่ สุดหัวใจ
นิทานเรื่อง อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู
1. สิ่งที่เรียนรู้จากการสร้างนิทาน : ในการสร้างนิทานเรื่องนี้ ได้เรียนรู้ในเรื่องการวางแผน การวางโครงเรื่อง การจัดทำนิทาน เรียนรู้เรื่องตัวละครในนิทาน และบทบาทของตัวละครในนิทานว่าในตัวละครมีบทบาทหน้าที่อะไรบ้าง และจะต้องสอดคล้องกับคุณธรรม จริยธรรม 12 ประการและจะต้องเป็นนิทานที่เหมาะสมกับเด็กปฐมวัย
2. ความรู้ที่มีต่อการสร้างนิทาน : รู้สึกประทับใจในนิทานเรื่องนี้เพราะเป็นนิทานเรื่องแรกที่ได้แต่งและจัดทำขึ้นเอง ได้ออกแบบวางโครงเรื่อง วาดภาพ ระบายสี เข้าเล่มเองทุกอย่างโดยใช้ความคิดและจินตนาการของตนเองอย่างเต็มความสามารถ
3. ขั้นตอนการสร้างนิทาน : ค้นหา สัมภาษณ์ครูต้นแบบ เทคนิควิธีการสอนที่เน้นคุณธรรม จริยธรรม ในเรื่องคุณธรรม 12 ประการ ข้อที่ 3 เรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่
- ระดมความคิดเห็นกับกับเพื่อนร่วมงาน ในการแต่งนิทานและการจัดทำนิทาน
- แต่งนิทานเรื่อง อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู ที่สอดคล้องกับคุณธรรมจริยธรรม ค่านิยม 12 ประการ ข้อที่ 3 เรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่
- วางโครงเรื่อง ลงเส้น วาดรูป พร้อมระบายสีนิทานให้สวยงามจากนั้นเข้าเล่มนิทาน
- นำไปทดลองใช้กับเด็กที่ ศพด.บ้านดงหลวง
- แจกใบงานกิจกรรมให้เด็ก หลังการเล่านิทานให้เด็กทำ ว่าเด็กมีความเข้าใจในนิทานมากน้อยแค่ไหน
4. ปัญหาอุปสรรค : 1. นิทาที่แต่งตอนแรกไม่เหมาะสมกับเด็ก
2. วาดรูปไม่เก่ง
5. แนวทางแก้ไขปัญหา : 1. ศึกษาผลงานจากอินเตอร์เน็ต และปรับแต่งเนื้อเรื่องจากนิทาน
2. ปรึกษาและหาเทคนิคการวาดภาพจากเพื่อน และนำมาปรับเปลี่ยนวิธีการวาดภาพ
2. ความรู้ที่มีต่อการสร้างนิทาน : รู้สึกประทับใจในนิทานเรื่องนี้เพราะเป็นนิทานเรื่องแรกที่ได้แต่งและจัดทำขึ้นเอง ได้ออกแบบวางโครงเรื่อง วาดภาพ ระบายสี เข้าเล่มเองทุกอย่างโดยใช้ความคิดและจินตนาการของตนเองอย่างเต็มความสามารถ
3. ขั้นตอนการสร้างนิทาน : ค้นหา สัมภาษณ์ครูต้นแบบ เทคนิควิธีการสอนที่เน้นคุณธรรม จริยธรรม ในเรื่องคุณธรรม 12 ประการ ข้อที่ 3 เรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่
- ระดมความคิดเห็นกับกับเพื่อนร่วมงาน ในการแต่งนิทานและการจัดทำนิทาน
- แต่งนิทานเรื่อง อันอัน กระต่ายน้อยยอดกตัญญู ที่สอดคล้องกับคุณธรรมจริยธรรม ค่านิยม 12 ประการ ข้อที่ 3 เรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่
- วางโครงเรื่อง ลงเส้น วาดรูป พร้อมระบายสีนิทานให้สวยงามจากนั้นเข้าเล่มนิทาน
- นำไปทดลองใช้กับเด็กที่ ศพด.บ้านดงหลวง
- แจกใบงานกิจกรรมให้เด็ก หลังการเล่านิทานให้เด็กทำ ว่าเด็กมีความเข้าใจในนิทานมากน้อยแค่ไหน
4. ปัญหาอุปสรรค : 1. นิทาที่แต่งตอนแรกไม่เหมาะสมกับเด็ก
2. วาดรูปไม่เก่ง
5. แนวทางแก้ไขปัญหา : 1. ศึกษาผลงานจากอินเตอร์เน็ต และปรับแต่งเนื้อเรื่องจากนิทาน
2. ปรึกษาและหาเทคนิคการวาดภาพจากเพื่อน และนำมาปรับเปลี่ยนวิธีการวาดภาพ
Comments
สถิตย์ เชิดฉันท์
08 May 2015, 5:06 PM
[Updated: 08 May 2015, 5:06 PM]
ครูควรเพิ่มประวัติส่วนตัวในส่วน Resume เพิ่มรูปภาพนิทานและควรจัดวางรูปแบบแฟ้มสะสมผลงานให้น่าสนใจมากว่านี้คับ แต่โดยรวมทำได้ดีมากครับ