ความกตัญญูต่อพ่อแม่
ความกตัญญูต่อพ่อแม่
นิทานเรื่องความกตัญญูต่อพ่อแม่
นิทานเรื่อง ความกตัญญูต่อพ่อแม่
ครอบครัวสุขสันต์ มีกันห้าคน มีสุขมากล้น ทุกคนรักใคร่
ห่วงใยกันและกัน ลูกสามคนนั้น มีปุ๊ก ปิ๊ก เป้
เวลาผ่านไปลูก ลูก เติบใหญ่ แยกย้ายออกไปหาสร้างครอบครัว พ่อแม่จึงแบ่งทรัพย์สมบัติให้
ปุ๊กลูกคนโต พ่อจึงบอกว่า จะให้ที่นา ทั้งหมดที่มี
ปิ๊กลูกคนที่สอง พ่อตรองดูว่า อยากให้ลูกยา เป็นสวนผลไม้
เหลือที่แปลงสุดท้าย ติดชายทะเล จึงยกให้เป้ลูกคนสุดท้อง
เวลาผันผ่าน เนิ่นนานหลายปี พ่อแม่ก็มีแต่แก่ชรา เจ็บไข้ได้ป่วย อยากให้ลูกช่วย มาคอยดูแล จึงปรึกษากัน พรุ่งนี้ เราไปหา ลูก ลูก กัน
จึงไปหาปุ๊ก ลูกคนที่หนึ่ง พ่อแม่ไปถึง ปุ๊กจึงพูดว่า "พ่อแม่มาหาฉันทำไมกัน"
พ่อแม่ น้ันว่ายามแก่ชรา อยากให้ลูกยามาช่วยดูแล ปุ๊กจึงรีบตอบออกไปว่า ไม่ได้ดอกหนา พ่อจ๋า แม่จ๋า ลูกนั้นลำบาก ต้องทนเหนื่อยยาก หาเลี้ยงครอบครัว
ส่วนปิ๊กลูกคนที่สิง ก็เข้าทำนองเดียวกันกับพี่ อ้างสารพัดเหตุผล เพื่อจะได้พ้นภาระหน้าที่ จึงไล่พ่อแม่ไปหา เป้โน่นไงลูกอีกคนนี่
ถึงหน้าบ้านเป้ ก็เริ่มเดินเซ เพราะเหนื่อยเต็มที่ ร้องเรียก"ลูกจ๋า พ่อแม่มาหา ลูกจ๋า อยู่ไหน" ส่วนเป้ นั้นเห็นพ่อแม่เดินมา ดีใจหนักหนา เชิญพ่อแม่มาข้างในบ้านของเราก่อน พักผ่อนที่นี่ ข้าวปลาอย่างดีเตรียมมาเต็มที่ อยู่กับเป้ที่นี่ไม่ต้องไปไหน
ผ่านไปหลายปี พ่อแม่นั้นมีแต่ความสุขใจ เจ็บไข้ได้ป่วย มีเป้คอยช่วยดูแลอย่างดี
แต่ถึงเวลาพ่อแม่ต้องมาลาจากลูกไปเป้นั้นเสียใจว่ายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ
ผลของการกระทำ ส่งผลนำให้ชีวิต ปุ๊กนั้นย่ำแย่ เพราะไม่เคยเหลียวแลแม่พ่อ ปิ๊กนั้นก็ท้อทำอะไร ไม่ได้ดังหวัง เป้นั้นกตัญญูต่อพ่อแม่ ชีวิตมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง
กตัญญูไม่ต้องรอเวลา เพราะบิดา มารดา ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป
ครอบครัวสุขสันต์ มีกันห้าคน มีสุขมากล้น ทุกคนรักใคร่
ห่วงใยกันและกัน ลูกสามคนนั้น มีปุ๊ก ปิ๊ก เป้
เวลาผ่านไปลูก ลูก เติบใหญ่ แยกย้ายออกไปหาสร้างครอบครัว พ่อแม่จึงแบ่งทรัพย์สมบัติให้
ปุ๊กลูกคนโต พ่อจึงบอกว่า จะให้ที่นา ทั้งหมดที่มี
ปิ๊กลูกคนที่สอง พ่อตรองดูว่า อยากให้ลูกยา เป็นสวนผลไม้
เหลือที่แปลงสุดท้าย ติดชายทะเล จึงยกให้เป้ลูกคนสุดท้อง
เวลาผันผ่าน เนิ่นนานหลายปี พ่อแม่ก็มีแต่แก่ชรา เจ็บไข้ได้ป่วย อยากให้ลูกช่วย มาคอยดูแล จึงปรึกษากัน พรุ่งนี้ เราไปหา ลูก ลูก กัน
จึงไปหาปุ๊ก ลูกคนที่หนึ่ง พ่อแม่ไปถึง ปุ๊กจึงพูดว่า "พ่อแม่มาหาฉันทำไมกัน"
พ่อแม่ น้ันว่ายามแก่ชรา อยากให้ลูกยามาช่วยดูแล ปุ๊กจึงรีบตอบออกไปว่า ไม่ได้ดอกหนา พ่อจ๋า แม่จ๋า ลูกนั้นลำบาก ต้องทนเหนื่อยยาก หาเลี้ยงครอบครัว
ส่วนปิ๊กลูกคนที่สิง ก็เข้าทำนองเดียวกันกับพี่ อ้างสารพัดเหตุผล เพื่อจะได้พ้นภาระหน้าที่ จึงไล่พ่อแม่ไปหา เป้โน่นไงลูกอีกคนนี่
ถึงหน้าบ้านเป้ ก็เริ่มเดินเซ เพราะเหนื่อยเต็มที่ ร้องเรียก"ลูกจ๋า พ่อแม่มาหา ลูกจ๋า อยู่ไหน" ส่วนเป้ นั้นเห็นพ่อแม่เดินมา ดีใจหนักหนา เชิญพ่อแม่มาข้างในบ้านของเราก่อน พักผ่อนที่นี่ ข้าวปลาอย่างดีเตรียมมาเต็มที่ อยู่กับเป้ที่นี่ไม่ต้องไปไหน
ผ่านไปหลายปี พ่อแม่นั้นมีแต่ความสุขใจ เจ็บไข้ได้ป่วย มีเป้คอยช่วยดูแลอย่างดี
แต่ถึงเวลาพ่อแม่ต้องมาลาจากลูกไปเป้นั้นเสียใจว่ายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ
ผลของการกระทำ ส่งผลนำให้ชีวิต ปุ๊กนั้นย่ำแย่ เพราะไม่เคยเหลียวแลแม่พ่อ ปิ๊กนั้นก็ท้อทำอะไร ไม่ได้ดังหวัง เป้นั้นกตัญญูต่อพ่อแม่ ชีวิตมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง
กตัญญูไม่ต้องรอเวลา เพราะบิดา มารดา ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป