ผลงานนิทาน

มดขยันกับจักจั่นขี้เกียจ

ณ บริเวณบึงบัว จะมีต้นไม้ใหญ่และมีเหล่าฝูงมดและจักจั่นอาศัยอยู่ เหล่ามดน้อยแต่ละตัวล้วนแต่ขยัน ตั้งใจทำงาน ทุกทุกวันฝูงมดน้อยจะช่วยกันออกหากิน ในทุกวันที่มดน้อยออกหากิน มดน้อยจะเจอเจ้าจักจั่นที่แสนจะขี้เกียจวันๆไม่ยอมทำอะไร เอาแต่นอนกลางวัน
          มดน้อย : จักจั่น จักจั่นตื่นได้แล้ว วันนี้เจ้าไม่ออกไปหาอาหารเหรอ
          จักจั่น : ไม่ล่ะ อาหารที่ฉันหาไว้ยังไม่หมดเลย วันนี้ฉันจะนอนพักผ่อน เชิญเธอออกไปหาอาหารตามสะบาย จักจั่นตอบมดน้อย หลังจากที่เจ้ามดน้อยชวนจักจั่นไปหาอาหาร แต่จักจั่นไม่ไป มดน้อยกับเพื่อนๆก็ออกเดินทางไปหาอาหาร
          มดน้อย : พวกเรา พวกเรา มาเร็ว ฉันเจออาหารชิ้นใหญ่ พวกเรามาช่วยกัน ขนกลับบ้านกันเถอะ
เหล่ามดน้อยถึงแม้แต่ละตัวจะตัวเล็กนิดเดียว แต่พวกมันก็มีความสามัคคี ขยัน และอดทน จนสามารถนำอาหารชิ้นใหญ่กลับไปเก็บไว้ที่บ้านของพวกมันได้สำเร็จ
วันหนึ่งท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนตกหนัก จนน้ำท่วมป่า จักจั่นไปไหนไม่ได้ ส่วนเจ้ามดน้อยเดินไต่กิ่งไม้ไปมา และถามจักจั่นว่า
           มดน้อย : จักจั่น วันนี้ฝนตกหนักจังเลย ฉันว่าจะออกไปหาอาหารแต่คงออกไปไม่ได้แล้ว  แต่ก็ยังดีนะที่พวกฉันช่วยกันไปหาอาหารมาเก็บสะสมไว้ ถึงแม้ ฝนจะตก น้ำจะท่วม แต่พวกฉัน ก็ยังมีอาหารกิน
           จักจั่น : วันนี้ฉันก็ว่าจะออกไปหาอาหารแต่ฝนตกหนัก ฉันคงออกไปหาอาหารไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันจะได้มีเวลานอนกลางวัน
หลังจากที่มดน้อยคุยกับจักจั่นเสร็จ มดน้อยก็กลับเข้ารัง ส่วนจักจั่นก็นอนต่อไป ในขณะที่จักจั่นนอนอยู่นั้น ก็รู้สึกปวดท้อง และหิวจนตาลาย  จักจั่นไปดูอาหารที่ตนเองเก็บไว้เพื่อจะมากิน แต่ก็ไม่มีอะไรเหลือให้กินเลย
            จักจั่น : ไม่มีข้าว ไม่น้ำ ให้ฉันกินเลย ทำยังไงดี แสบท้อง โอ้ย หิวข้าว หิวข้าว
จักจั่นหันไปมองมดน้อยที่กำลังกินข้าวอยู่ ก็นึกอิจฉามดน้อยที่มีข้าวกิน จึงพูดออกไปด้วยความหิวว่า
            จักจั่น : มดน้อยอย่ากินจนหมด นะจ๊ะมดจ๋า ขอข้าวกินนิด ขอน้ำกินหน่อย นะจ๊ะมดน้อย ขอฉันกินหน่อยนะ ฉันหิวข้าวจนตาลายแล้ว แสบท้องด้วย
            มดน้อย : ฉันจะแบ่งข้าว แบ่งน้ำให้เธอกินก็ได้ แต่เธอต้องเปลี่ยนนิสัยสะใหม่ ไม่ใช่วันๆเอาแต่นอน ขี้เกียจไม่ยอม ออกไปหาอาหาร สักวันถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ ถ้าไม่มีฉันเธอจะเอาข้าวที่ไหนกิน ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ระวังเธอจะอดตาย
จักจั่นตกลงเปลี่ยนนิสัยตนเองใหม่จะแบ่งเวลาในการนอน และแบ่งเวลาออกไปหาอาหารสำหรับมาเก็บไว้กินในแต่ละวัน และจะหาอาหารมาเก็บสะสมไว้กินเวลายากลำบาก