เน้ือเรื่อง หลวงพ่อกระทอเกลือ
หลวงพ่อ(พระ)กะทอ(เข่ง)เกลือ
มีวัดอยู่วัด หนึ่ง มี หลวงพ่อ (พระ)กับเณรน้อย
หลวงพ่อก็เลี้ยงม้าไว้ 1 ตัว เวลาไปเฮ็ด(ทำ)ธุระหลวงพ่อ (พระ)จะขี่ม้าไปโดยที่มีเณรน้อยคอยเปิดและปิดประตูให้
เวลาขี่ม้าไปในหมู่บ้านเด็กน้อย(เด็กเด็ก)ก็จะแล่นนำ(วิ่งตาม)
เป็นแถว(ขบวน)
อยู่มามื่อหนึ่ง(วันหนึ่ง)ชาวบ้านต่างหมู่บ้านนิมนต์ให้ไปเทศน์ งานบุญเดือน 4 หลวงพ่อก็ซวน(ชวน)เณรน้อยไปนำกัน(ด้วยกัน)หลวงพ่อ(พระ) กะ(ก็)ขี่ม้าแล้วให้เณรน้อยหย่างนำ(เดินตาม) ทั้งสองหย่าง(เดิน)ลัดเลาะไปตามชายตาและท่งนา(ทุ่งนา)จนมาฮอด (ถึง)หมู่บ้านที่นิมนต์มาเทศน์เป็นงานใหญ่พอสมควร ชาวบ้านมัก(ชอบ) ที่หลวงพ่อ(พระ)เทศน์มาก จึงหาของต้อน(ของฝาก)เมือ(กลับ)วัด มื้อนั่น (วันนั้น) ได้ กะทอ(เข่ง)เกลือ เมือ (กลับ) หลวงพ่อก็ให้เณรน้อยกะทอ(เข่ง)เกลือ หลวงพ่อ(พระ)ก็ขี่ม้าบ่ให้(ไม่ให้)เณรน้อยขี่ม้านำ(ด้วย)
พอหย่าง(เดิน)ไปได้จักหน่อย(สักพัก) หลวงพ่อ(พระ)ก็ถามเณรน้อยสุดทาง(ตลอดทาง)ว่า "น้อยหนักบ่อ(หนักไหม)" เณรน้อยตอบว่า "หนักครับ"
หลวงพ่อ(พระ)บอก "อดเอาเดี๋ยวกะฮอด(ก็ถึง)" แล้วหย่าง(เดิน)ไปเรื่อยๆผ่านป่าก็มีลมพัดเย็นโชยมา ทั้งหลวงพ่อ(พระ)และเณรน้อยก็ง่วงนอน เณรน้อยจึงหย่าง(เดิน)ไปด้วยหลับตาไปด้วยและเอาหัวหนุนกะทอ(เข่ง)เกลือ
หลวงพ่อ(พระ)หันมาเห็นแล้วถามว่า "น้อยเฮ็ดหยัง(ทำอะไร)"
เณรน้อยตอบหลวงพ่อ "ว่านอนครับ"
หลวงพ่อ(พระ)ถาม "นอนจั๋งใด(อย่างไร)"
เณรน้อยตอบ "นอนจั่งสิหล่ะ(อย่างนี้)" แหละจักหน่อย(สักพัก)หลวงพ่อ(พระ)ก็ง่วงนอน บังคับม้าบ่ได้(ไม่ได้)มาก็เดินสะเปะสะปะหลวงพ่อ(พระ)มองมาเห็นเณรน้อยกำลังหย่าง(เดิน)เอาหัวหนุนกะทอ(เข่ง)และหลับตาจึงเกิดความคิดว่าน่าจะสบาย หลวงพ่อ(พระ)จึงเรียกเณรน้อยหลวงพ่อน้อยๆเธอมาขี้ม้าเธอเดี๋ยวหลวงพ่อ(พระ)จะถือกะทอ(เข่ง)เกลือเอง
เณรน้อย ตอบ "ครับ" แล้วพอเณรน้อยขึ้นม้าได้กะฟ้าว(ก็รีบ)ควบม้าให้แลน(วิ่ง)ไปสุดเร็ว ส่วนหลวงพ่อ(พระ)ก็เสียทีเณรน้อยกะ(ก็)ได้แต่ถือ กะทอ(เข่ง)เกลือ แลน(วิ่ง)ตาม หลวงพ่อ(พระ)ได้แต่ฮ้องเอิ้น(ตะโกนเรียก)"น้อยๆถ้าแหน่(รอด้วย)"
มีวัดอยู่วัด หนึ่ง มี หลวงพ่อ (พระ)กับเณรน้อย
หลวงพ่อก็เลี้ยงม้าไว้ 1 ตัว เวลาไปเฮ็ด(ทำ)ธุระหลวงพ่อ (พระ)จะขี่ม้าไปโดยที่มีเณรน้อยคอยเปิดและปิดประตูให้
เวลาขี่ม้าไปในหมู่บ้านเด็กน้อย(เด็กเด็ก)ก็จะแล่นนำ(วิ่งตาม)
เป็นแถว(ขบวน)
อยู่มามื่อหนึ่ง(วันหนึ่ง)ชาวบ้านต่างหมู่บ้านนิมนต์ให้ไปเทศน์ งานบุญเดือน 4 หลวงพ่อก็ซวน(ชวน)เณรน้อยไปนำกัน(ด้วยกัน)หลวงพ่อ(พระ) กะ(ก็)ขี่ม้าแล้วให้เณรน้อยหย่างนำ(เดินตาม) ทั้งสองหย่าง(เดิน)ลัดเลาะไปตามชายตาและท่งนา(ทุ่งนา)จนมาฮอด (ถึง)หมู่บ้านที่นิมนต์มาเทศน์เป็นงานใหญ่พอสมควร ชาวบ้านมัก(ชอบ) ที่หลวงพ่อ(พระ)เทศน์มาก จึงหาของต้อน(ของฝาก)เมือ(กลับ)วัด มื้อนั่น (วันนั้น) ได้ กะทอ(เข่ง)เกลือ เมือ (กลับ) หลวงพ่อก็ให้เณรน้อยกะทอ(เข่ง)เกลือ หลวงพ่อ(พระ)ก็ขี่ม้าบ่ให้(ไม่ให้)เณรน้อยขี่ม้านำ(ด้วย)
พอหย่าง(เดิน)ไปได้จักหน่อย(สักพัก) หลวงพ่อ(พระ)ก็ถามเณรน้อยสุดทาง(ตลอดทาง)ว่า "น้อยหนักบ่อ(หนักไหม)" เณรน้อยตอบว่า "หนักครับ"
หลวงพ่อ(พระ)บอก "อดเอาเดี๋ยวกะฮอด(ก็ถึง)" แล้วหย่าง(เดิน)ไปเรื่อยๆผ่านป่าก็มีลมพัดเย็นโชยมา ทั้งหลวงพ่อ(พระ)และเณรน้อยก็ง่วงนอน เณรน้อยจึงหย่าง(เดิน)ไปด้วยหลับตาไปด้วยและเอาหัวหนุนกะทอ(เข่ง)เกลือ
หลวงพ่อ(พระ)หันมาเห็นแล้วถามว่า "น้อยเฮ็ดหยัง(ทำอะไร)"
เณรน้อยตอบหลวงพ่อ "ว่านอนครับ"
หลวงพ่อ(พระ)ถาม "นอนจั๋งใด(อย่างไร)"
เณรน้อยตอบ "นอนจั่งสิหล่ะ(อย่างนี้)" แหละจักหน่อย(สักพัก)หลวงพ่อ(พระ)ก็ง่วงนอน บังคับม้าบ่ได้(ไม่ได้)มาก็เดินสะเปะสะปะหลวงพ่อ(พระ)มองมาเห็นเณรน้อยกำลังหย่าง(เดิน)เอาหัวหนุนกะทอ(เข่ง)และหลับตาจึงเกิดความคิดว่าน่าจะสบาย หลวงพ่อ(พระ)จึงเรียกเณรน้อยหลวงพ่อน้อยๆเธอมาขี้ม้าเธอเดี๋ยวหลวงพ่อ(พระ)จะถือกะทอ(เข่ง)เกลือเอง
เณรน้อย ตอบ "ครับ" แล้วพอเณรน้อยขึ้นม้าได้กะฟ้าว(ก็รีบ)ควบม้าให้แลน(วิ่ง)ไปสุดเร็ว ส่วนหลวงพ่อ(พระ)ก็เสียทีเณรน้อยกะ(ก็)ได้แต่ถือ กะทอ(เข่ง)เกลือ แลน(วิ่ง)ตาม หลวงพ่อ(พระ)ได้แต่ฮ้องเอิ้น(ตะโกนเรียก)"น้อยๆถ้าแหน่(รอด้วย)"