นิทานก้อม

นิทานก้อม เรื่อง เซียงเมี่ยงหาปลา
เรื่องมีอยู่ว่า เซียงเมี่ยง (ศรีธนญชัย) ไปชวนหมู่(เพื่อน) ไปสาปลา (วิดน้ำ) อยู่ท่งนา (ทุ่งนา) เซียงเมี่ยง เป็นคนขี่ค้าน (ขี้เกียจ)กะเลยคิดแผนให้หมู่    ไปสานำ้ให้บก (แห้ง) ตัวเองกะนั่งเบิ่ง (มอง) และกะบอกหมู่ ว่าถ้าน้ำบกแล้วเฮาสิเป็นคนเก็บแต่พอถึงเวลาเก็บกะบอกหมู่ว่าเก็บโลดและโตเองสิเป็นคนปัน (แบ่ง) พอบอกหมู่แล้ว ตัวเองกะนั่งเบิ่งและกะนอนหลับพอหมู่เก็บปลาแล้วเห็นเซียงเมี่ยง หลับกะเลย เมือป๋า(กลับก่อน) เซียงเมี่ยง นอนตื่นขึ้นมาบ่อเห็นหมู่กะเลยลงไปเก็บปลาได้เอี่ยน (ปลาไหล) โต (ตัว)หนึ่งกะฟ้าวแล่น(วิ่ง)ลัดท่งนาไปถ่า(รอ) หมู่อยู่ใต้ต้นไม้แหงนขึ้นไปแนม(มอง)เห็นฮังนก(รังนก)     อยู่เทิง(บน)ต้นไม้  กะเลยคิดแผนการณ์สิเอาปลานำหมู่  โดยเอาเอี่ยนขึ้นไปไว้ในฮังนก  พอหมู่มาฮอดกะถามหมู่ว่าฮังหยังอยู่บนต้นไม้  และก็มีการพนันกันเกิดขึ้น เซียงเมี่ยง บอกหมู่ ว่าถ้าเป็นฮังนกเฮาสิเป็นคนเกี่ย(ให้ขี่หลัง)หมู่เมือเฮือน(บ้าน)แต่ถ้าบ่อแม่นฮังนก หมู่ต้องเอาปลาให้ เซียงเมี่ยง หมู่ กะเลยขึ้นไปเบิ่งเห็นเป็นเอี่ยนอยู่ในฮังนก  เซียงเมี่ยง กะเลยได้ทั้งปลาและกะได้  ขี่หลังหมู่