นิทานก้อม

เซ้า(เช้า)มื้อหนึ่ง(วันหนึ่ง)แม่ปูพาลูกปูไปหากินอยู่แคม(ริม)ห้วยคือกับซู่มื่อ(ทุกวัน)แต่ว่ามื้อนี้(วันนี้)ยังหาแนวกิน(อาหาร)บ่(ไม่)ได้เลย แล้วแม่ปูกะเหลียวเบิ่ง(หันมอง)ลูกปูแต่ละโต๋(ตัว)หย่าง(เดิน)คดไปคดมาบ่เป็นระเบียบเลย แม่ปูบอกลูกปูว่า ลูกเอ้ย เป็นหยัง(อะไร)ซุ่มเจ้า(พวกเธอ)จั่งหย่างคดไปคดมาจั่งซั่น(อย่างนั้น)ละ ลูกปูได้ยินแม่เว้า(พูด)จั่งซั่น ลูกปูกะบอกแม่ปูว่าใส(ไหน)แม่ลองหย่างให้เบิ่ง(ดู)แหน่ ซุ่มข่อย(ฉัน)สิหย่างตาม แม่ปูกะหย่างให้ลูกปูเบิ่ง แต่แม่ปูกะหย่าง คดไปคดมา บ่ตรงคือกันกับลูกปู แม่ปูกะบ่ฮู้(ไม่รู้)ว่าเจ้าของกะหย่างคดไปคดมาคือกันกับลูกมันเอง