นิทานก้อม

นิทานก้อมเหลิง(เรื่อง)แม่ไย่(ยาย)สาขี่(นั่ง)รถตั้ง(รถเมล์)

     เหลิงมีอยู่ว่า รถตั้ง(รถเมล์)แล่น(วิ่ง)ผ่านประจำทางนคร-ธาตุ เขาหละ(จะ)เขน(เขียน)บอกผู้โดยสารว่าพุไย(ผู้ใหญ่)8บาทเด็กน้อย(เด็ก)3บาท
     พอดีแม่ไย(ยาย)สามาตะ(มาจาก)บ้านนอก พอขึ้นรถตั้ง(รถเมล์)แล้วอ่านตัวหนังสือที่เขาเขน(เขียน)ไว้เทิง(บน)รถตั้ง(รถเมล์)พอดีมาพ้อ(บังเอิญ)เขน(เขียน)ไว้เหิง(นาน)แล้วคำว่า"ผู้"ลึบ(ลบ)ไปเหลือแต่คำว่า"ไย่(ใหญ่)8บาท"เด็กหนอย(เด็ก)ก็สระเอกับไม้ไต่คู้เห้(หาย)ไปเหลือคำว่า"ดก"พอดีแอ่ดรถ(กนะเป๋ารถเมล์)มาเก็บเงินแม่ไย่(ยาย)เพิ่น(แก)ก็เลยจก(หยิบ)เงินเฮอ(ให้)11บาท แอ่ดรถ(กระเป๋ารถเมล์)บอกว่า
"ผู้ไย่(ผู้ใหญ่)ก็พอแม่ไย่(ยาย)" แม่ไย่(ยาย)ก็เลยเว้า(พูด)ขึ้นว่า
"มึงอย่ามาโต๋(โกหก)กูเด้อ(นะ)คึด(นึก)ว่ากูเป็นผู้เฒ่ามาตะ(มาจาก)บ้านนอกกูก็อ่านหนังสือออกอยู่เด้อ(นะ)นิเดะ(นั่นไง)ไย่(ใหญ่)8บาท หนา(ดก)3บาท โฮมกัน(รวมกัน)11บาท ก็กูนิหละ(นี่ไง)ทั้งไย่(ใหญ่)ทั้งหนา(ดก)หือ(ถูก)แล้วอย่ามาโต๋(โกหก)กู

จัดทำโดย
1.นางสาววรีภรณ์ สานา รหัส 571111321007
2.นางทิพวรรณ ชนะค้า รหัส 571111321008
3.นางสาวกัลยารัตน์ เจ็กมาก รหัส 571111321009
4.นางเพ็ชมณี กล้าหาญ รหัส 571111321033
5.นางสาวชุติกาญจน์ พิทักษ์ รหัส 571111321058