ผญา

อันว่าพระคุณแม่นี้  เลิศล้ำล้นเหลือค่า
เป็นผู้ให้เกิดมา เป็นผู้พาจูงแขนป้อน
ยามนอนได้ฮ้องกล่อม เพียรถนอมกล่อมตุ้ม
คอยอุ้มจนใหญ่มา ยามเมื่อเจ้าปีกกล้า
อย่าสิลืมพระคุณแม่ ป่อนให้แนความสุขนั่น
อย่าลืมถิ่มให้อยู่เดียว เด้อหล่าเอ้ย