นิทานก้อม

เรื่อง ยากินข้าแซบ (อร่อย)
     มีผู้ซาย (ผู้ชาย) คนหนึ่งเป็นโรคเบื่อข้าวเบื่อน้ำ (ไม่อยากกินข้าวไม่อยากกินน้ำ) เขาจึงไปหาหมอยาพื้นบ้าน หย่างมาพ้อ (เดินมาพบ) ลุงผู้หนึ่ง (คนหนึ่ง) กำลังขุดต่ออยู่กลางถ่งนา (ทุ่งนา) เขายกมือไหว้ ลุงหมอยาจึงถามเขาว่า " มีธุระอิหยังน้อ " (อะไรหรือ) เขาจึงตอบกลับไปว่า " มาหายากินข้าวแซบ (อร่อย) จักเป็นหยังเป็นเบื่อข้าวเบื่อน้ำ " (ไม่รู่เป็นอะไรไม่อยากกินข้าวกินน้ำ) ลุงหมอจึงยื่นบักจก (จอบ) ให้เขาขุดต่อถ่า (รอ) เผิ่นสิไป (ท่านจะไป) หายากินข้าวแซบ (อร่อย) มาให้ ชายเบื่อข้าว (ไม่อยากข้าว) ดีใจฟ้าว (รีบ) ขุดต่อบ่หยุด (ไม่หยุด) แทนที่ลุงหมอจะไปหายาฮากไม้ (รากไม้) ยาสมุนไพร เผิ่น (ท่าน) ก็ไปหาสับ (ตัด) หน่อไม้ เก็บผักข้างฮั้ว (รั้ว) หุงข้าว ตำแจ่ว (ตำน้ำพริก) แกงเลียง ลวกผักตำนิน (ผักตำลึง) แกงเห็ดเฟือง (เห็ดฟาง) เสร็จแล้วก็เอิ่น (เรียก) ชายเบื่อข้าว (ไม่อยากกินข้าว) มาอาบน้ำ หยิบชามมาตักข้าวตักแกงใส่แต่งพาข้าว (จัดสำรับอาหาร) เรียกชายเบื่อข้าว (ไม่อยากข้าว) มากิน พากันกินสองคนแบบแซบ (อย่างเอร็ดอร่อย) ลุงหมอยาหันไปถามว่า " มื้อนี้เบื่อข้าวเบื่อน้ำคือเก่ายุบ่ " (วันนี้ไม่อยากกินข้าวกินน้ำอีกไหม) เขาตอบว่า " กินข้าวแซบแฮง (อร่อยมาก) จ้ะลุง นั่นแหล่ะยากินข้าวแซบ (อร่อย) ให้ออกกำลังกายกระเพาะจะได้ย่อยดี เพราะได้ทำงานไปพร้อมๆกับอวัยวะภายนอก เฮ็ด (ทำ) ให้อยากกินอาหารเข้าไปทดแทน เฮ็ดให้บ่เบื่อข้าวเบื่อน้ำ (ทำให้อยากกินข้าวอยากกินน้ำ) กินข้าวแซบ (อร่อย)