Collection: แฟ้มสะสมงานคุณครูสุนันทา บัวมาศ ปีการศึกษา 2/2557

ผลงานนิทาน

จริงใจหุ่นไม้ผจญภัย


       ลุงใจดีเป็นช่างไม้ผู้ยากจน เขาอาศัยอยู่ในกระท่อมเก่าๆเพียงคนเดียวมานาน ในวันเกิดปีที่  60 ลุงใจดีรู้สึกเหงาจึงแกะสลักหุ่นไม้รูปเด็กผู้ชายขึ้นมา พลางพูดกับหุ่นไม้ว่า
        "ฉันจะตั้งชื่อให้เจ้าว่าจริงใจ และถ้าเจ้ากลายเป็นเด็กจริงๆขึ้นมาก็คงจะดี" แล้วเขาก็จูบที่หน้าผากของหุ่นไม้ก่อนจะไปเข้านอน
        นางฟ้าองค์หนึ่งรู้สึกสงสารลุงใจดีจึงเสกจริงใจให้กลายเป็นหุ่นไม้ที่มีชีวิต นางฟ้าพูดกับจริงใจว่า "เจ้าจะต้องเป็นเด็กดี มีความซื่อสัตย์ และเชื่อฟังคำสั่งสอนของลุงใจดี หากทำได้เจ้าจะกลายเป็นเด็กจริงๆในไม่ช้า" แล้วนางฟ้าก็จากไป
       เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อลุงใจดีตื่นขึ้นมาเห็นจริงใจกลายเป็นหุ่นไม้ที่มีชีวิตก็ดีใจ เขานำเงินที่มีอยู่เพียงน้อยนิดไปซื้อเสื้อผ้าและอาหารอร่อยๆให้จริงใจ ลุงใจดีมีความสุขมากและไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป
        ลุงใจดีเห็นว่าจริงใจไม่มีความรู้เรื่องใดๆเลย เขาจึงให้จริงใจไปเรียนหนังสือ แต่จริงใจไม่อยากไปโรงเรียน เขาจึงแอบไปเดินเล่นในป่าและพบกับหมาป่าตัวหนึ่ง เจ้าหมาป่ากำลังหาคนไปทำงานที่คณะละครสัตว์จึงหลอกจริงใจว่าที่คณะละครสัตว์มีแต่เรื่องสนุกสนาน. จริงใจหลงเชื่อจึงตามเจ้าหมาป่าไป
        เมื่อไปถึงคณะละครสัตว์ จริงใจก็ถูกใช้ให้ทำงานหนักตั้งแต่เช้าจนค่ำ หากไม่ทำตามคำสั่งก็จะถูกลงโทษด้วยวิธีการต่างๆ
        จริงใจรู้สึกเสียใจที่หลงเชื่อหมาป่า เขาคิดถึงลุงใจดีเหลือเกิน ป่านนี้ลุงใจดีคงจะเป็นห่วงและกลุ้มใจที่เขาหายตัวไป เมื่อนึกถึงใบหน้าอันเศร้าหมองของลุงใจดี  น้ำตาของจริงใจก็ไหลออกมา
        ทันใดนั้น นางฟ้าผู้แสนใจดีก็ปรากฎตัวขึ้นและถามจริงใจว่า
"เจ้ามาอยู่ที่คณะสวนสัตว์แห่งนี้ได้อย่างไร"
จริงใจตอบว่า
"ขณะที่ผมกำลังจะไปโรงเรียน. พวกคณะละครสัตว์ได้จับตัวผมมาไว้ที่นี่ครับ"
เมื่อพูดจบ จมูกของจริงใจก็ยืดยาวออกมา จริงใจเห็นจมูกของตนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ "ที่จมูกของเจ้ายืดยาวออกมาเพราะว่าเจ้าพูดโกหก ถ้าเจ้าพูดความจริง จมูกก็จะหดสั้นจนเหมือนเดิม" นางฟ้าบอกจากนั้นนางฟ้าก็ให้จริงใจสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี มีความซื่อสัตย์ ไม่ประพฤติตัวเหลวไหลอีก เมื่อจริงใจให้สัญญานางฟ้าจึงช่วยให้จริงใจกลับบ้าน
        ลุงใจดีดีใจมากที่เห็นจริงใจกลับมา จริงใจขอโทษลุงใจดีและสัญญาว่าจะไม่ทำตัวเหลวไหลอีก
        แต่ในวันรุ่งขึ้น. ขณะที่จริงใจกำลังเดินไปโรงเรียน เขาก็เห็นเด็กกลุ่มหนึ่งเดินตามชายชุดดำด้วยท่าทางอันร่าเริง "พวกเธอจะไปไหนกันหรือ" จริงใจถามด้วยความสงสัย. "ผู้ชายคนนั้นบอกว่าจะพาเราไปยังสถานที่ที่มีแต่ของเล่นสนุกๆมีขนมอร่อยๆ. และไม่ต้องเรียนหนังสือด้วย" เด็กคนหนึ่งในกลุ่มบอก จริงใจได้ยินดังนั้นก็ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับนางฟ้าและลุงใจดีจนหมดสิ้น. แล้วรีบวิ่งตามเด็กๆและชายชุดดำไปทันที
        ชายชุดดำพาเด็กๆเดินมาจนถึงปราสาทอห่งหนึ่ง. เขาพาเด็กๆเข้าไปในปราสาท และพาไปดูห้องที่เต็มไปด้วยของเล่นมากมายซึ่งทำให้เด็กๆร้องอุทานด้วยความตื่น
       เมื่อเห็นว่าเด็กๆเล่นกันจนเหนื่อยแล้ว ชายชุดดำก็พาพวกเขาไปยังห้องที่มีอาหารอร่อยๆวางอยู่เต็มโต๊ะ
        "ดื่มกินกันให้เต็มที่เลยนะ แล้วฉันจะพาพวกเธอไปยังสถานที่ที่สนุกกว่านี้อีก"ชายชุดดำบอก
        พวกเด็กๆรวมทั้งจริงใจจึงพากันกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย สักพักพวกเขาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆเมื่อมองหน้ากันก็พบว่าแต่ละคนได้กลายร่างเป็นลาไปเสียแล้ว. มีเพียงจริงใจที่กลายเป็นลาเฉพาะหูและมีหางงอกออกมา ชายชุดดำจับเด็กๆที่กลายเป็นลาไปขาย ส่วนจริงใจถูกนำไปโยนทิ้งลงทะเล เมื่อร่างของจริงใจสัมผัสกับน้ำทะเลหูและหางลาก็หลุดออกไป จริงใจพยายามตะเกียกตะกายว่ายน้ำแต่จู่ๆเขาก็ถูกดูดเข้าไปในอุโมงค์อันมืดมิด. ที่โผล่ขึ้นมากลางทะเล
        ที่แท้จริงใจถูกปลาฉลามกลืนเข้าไปในท้อง จริงใจหาทางออกจนเหนื่อยแต่ก็หาไม่พบ ดังนั้นเขาจึงนั่งทบทวนถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นแล้วก็คิดได้ว่า ที่ต้องมาเป็นแบบนี้เพราะเขาไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับนางฟ้าและลุงใจดีนั่นเอง
        ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า " นั่นใช่จริงใจหรือเปล่า". จริงใจจำได้ว่านี่คือเสียงของลุงใจดีจึงโผเข้ากอดด้วยความดีใจและถามลุงใจดีว่าเข้ามาอยู่ในท้องของฉลามได้อย่างไร
        ลุงใจดีเล่าใ้ฟังว่า หลังจากที่จริงใจหายตัวไป เขาก็ออกตามหาจริงใจไปจนทั่ว รวมทั้งล่องเรือตามหาด้วย วันหนึ่งเรือที่ลุงใจดีโดยสารถูกพายุพัดจนเอียงไปมา ลุงใจดีโชคร้ายพลัดตกจากเรือและถูกปลาฉลามกลืนเข้ามาในท้อง
       จริงใจกล่าวขอโทษลุงใจดีที่เป็นสาเหตุทำให้ลุงใจดีต้องทุกข์ใจและลำบาก จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ลุงใจดีฟัง
        ลุงใจดีได้ฟังเรื่องทั้งหมดก็รู้สึกสงสารเด็กๆที่ต้องกลายเป็นลาพร้อมทั้งให้อภัยจริงใจที่สำนึกผิดแล้ว
        จากนั้นลุงใจดีกับจริงใจก็ช่วยกันหาทางออกจากท้องของปลาฉลาม พวกเขาจูงมือกันเดินคลำทางอันมืดมิดไปจนพบช่องที่มีแสงสว่างส่องเข้ามา มันคือรูจมูกของปลาฉลามนั่นเอง ทั้งสองพยายามปีนออกมาทางรูจมูกแต่มันแคบเกินไป
       "เราคงต้องทำให้มันจามแล้วละ" ลุงใจดีกับจริงใจจึงลองเการูจมูกของปลาฉลาม ไม่นานเจ้าปลาฉลามก็จามเสียงดังสนั่น
        ร่างของลุงใจดีกับจริงใจลอยละลิ่วออกมาทางปากของปลาฉลาม เมื่อตกลงสู่ท้องทะเลจริงใจก็ให้ลุงใจดีเกาะร่างของเขาเอาไว้ จากนั้นเขาก็พยายามว่ายน้ำเข้าสู่ฝั่ง
        หลังจากผ่านเรื่องต่างๆมามากมาย จริงใจก็ปรับปรุงตัวใหม่ เขาไม่พูดโกหก ไม่เที่ยวเถลไถล ตั้งใจเรียนหนังสือ และเชื่อฟังคำสั่งสอนของลุงใจดีเป็นอย่างดี
        เช้าวันหนึ่งเมื่อจริงใจตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองได้เปลี่ยนจากหุ่นไม้กลายเป็นเด็กชายที่น่ารัก ลุงใจดีเห็นจริงใจกลายเป็นเด็กจริงๆก็พูดกับจริงใจด้วยความดีใจว่า
        "โอ....นี่คงเป็นเพราะเจ้าเป็นเด็กดีสินะ" แล้วลุงใจดีก็โอบกอดจริงใจด้วยความรัก หลังจากนั้นพวกเขาก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดมา

หน้าปกนิทาน

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details

Image

Details