ผลงานนิทานของครูปราณี(ครูนุ่น)

นิทานเรื่อง สุนัขกับนกเขา
    ในป่าแห่งหนึ่ง มีสุนัขและนกเขาเป็นเพื่อนรักกัน และออกเดินทางท่องเที่ยวไปในป่าด้วยกัน พอตกค่ำก็แวะนอนพักใต้ต้นไม้ใหญ่ สุนัขก็นอนใต้โคนต้นไม้ใหญ่  ส่วนนกเขาก็ขึ้นไปนอนบนกิ่งไม้ พอรุ่งสางนกเขาก็ขัน
รับอรุณ บังเอิญมีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินผ่านมา ได้ยินเสียงจึงคิดอยากกินนกเขา จึงคิดอุบายแล้วพูดว่า "เสียงเจ้าช่างไพเราะเหลือเกิน โปรดลงมา
ร่วมร้องเพลงกับข้าได้ไหม"
          นกเขาได้ยินดังนั้น ก็รู้ทันเล่ห์กล จึงตอบกลับไปว่า "ได้สิ แต่ใต้โคนต้นไม้ใหญ่น่ะ มีตัวอะไรไม่รู้นอนขวางอยู่ ท่านช่วยไล่ไปให้พ้นก่อนจะได้มั้ย"
          สุนัขจิ้งจอกคิดว่านกเขาคงหลงกลแน่นอน จึงรีบวิ่งตรงไปที่ใต้โคน
ต้นไม้ใหญ่ สุนัขที่นอนอยู่ตกใจตื่นขึ้นมากระโจนเข้าตะครุบกัดสุนัขจิ้งจอกตัวนั้นจนตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อต้องเผชิญกับอันตรายควรใช้สติปัญญาและไหวพริบ ย่อมช่วยให้เรา
พ้นภัยได้