ผลงานนิทานครูบุศกร ป้องญาติ

นิทานคุณธรรมจริยธรรม

เรื่อง ความสามัคคีของมดน้อย
  ณ.ป่าแห่งหนึ่งมีสัตย์อาศัยอยู่ในป่ามากมายหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นกระต่าย ช้างม้าลาย  และเสืออาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้และมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีบรรดามดน้อยอาศัยอยู่กลุ่มหนึ่ง วันหนึ่งมดน้อยได้คุยว่าอาหารของเราเริ่มจะหมดแล้วเราจะทำยังไงกันดี  มดน้อยตัวที่หนึ่งพูดขึ้นว่า "เราก็ต้องออกหาอาหารสิ"  มดน้อยตัวที่สองพูดขึ้นว่า "เราไม่ไปหรอกเราขี้เกียจ" มดน้อยตัวที่สามก็เลยพูดขึ้นว่าเรา"ขี้เกียจไม่ได้หรอกเราต้องช่วยกันออกหาอาหารสิเพราะเราต้องดูแลมดอีกหลายตัวที่เดินไม่ได้ "บรรดามดน้อยจึงออกเดินทางไปหาอาหาร มดน้อยเดินทางไปเรื่อยๆไปพบ ทุ่งหญ้าแม่นำ้และสวนดอกไม้บรรดามดน้อยต่างเดินทางแล้วชื่นชมกับธรรมชาติไปเรื่อยๆ มดน้อยตัวที่สามจยวิ่งเพลินจนไม่ทันสังเกตพลัดตกลงไปติดอยู่กับกิ่งไม้จึง ร้องเรียกเสียงดัง ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยบรรดามดน้อยได้ยินจึงรีบวิ่งแล้วจับมือกันต่อแถวยาวแล้วยื่นมือลงไปช่วยมดตัวที่สามได้ทันพอดี บรรดามดน้อยก็เดินทางต่อไปอีก พบผลไม้หลายชนิดหล่นอยู่บนพื้นดิน บรรดามดน้อยดีใจร้องเสียงดัง เย้ เย้ เย้  บรรดามดน้อยรีบวิ่งจะเข้าไปเอาผลไม้นั้น มีมดยักต์ตัวหนึ่งยืนขวางอยู่แล้วพูดขึ้นว่านี่คือผลไม้ของข้า ห้ามยุ่ง มดน้อยตัวที่สามวิ่งเข้าไปหามดยักษ์เพื่อที่ขอผลไม้จากมดยักษ์ มดยักษ์ไม่ยอมจึงทำร้ายมดตัวที่สามบรรดามดน้อยจึงวิ่งเข้าไปช่วย แล้วพูดว่าเราก็เป็นสัตว์เหมือนกันทำไมไม่แบ่งปันช่วยเหลือกันล่ะ เราขอแบ่งผลไม้เพียงเล็กน้อยแค่นี้เองมดยักษ์จึงยอมให้ผลไม้กับบรรดามดน้อย บรรดามดน้อยต่างดีใจรีบขอบคุณมดยักษ์แล้วช่วยขนผลไม้กลับรังแม้ว่าผลไม้ที่เขาช่วยกันขนนั้นมันจะหนักมากแต่บรรดามดน้อยก็อดทนและพยายามจนมาถึงรังแล้วก็เรียกบรรดามดทั้งหลายมากินผลไม้ด้วยกันอย่างอร่อยและมีความสุข

                                   




             นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้
     ความสามัคคี และความอดทนพยามนำมาซึ่งความสำเร็จ

     ตรงกับค่านิยม ข้อ2 คือ ซื่อสัตย์ อดทน มีอุดมการณ์ในสิ่งที่ดีงามเพื่อส่วนรวม