เนื้อเรื่องนิทานคุณธรรมจริยธรรม
นิทานเรื่อง ความสุขของอิคคิว
(ตามหลักค่านิยม 12 ประการ ข้อ 10 ไม่ขาดพอเพียงเลี้ยงชีพได้)
มีเศรษฐี ผู้หนึ่ง แสนจะภูมิใจในตัวลูกชายวัยห้าขวบของเขาชื่อน้องอิคคิว ที่กำลังจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง
โดยความคิดส่วนตัวของเขาอยากจะสอนให้ลูกได้รู้จักกับการใช้ชีวิตจริงคือการดำเนินชีวิตจริงควบคู่ไปกับการสอนตามทฤษฎีหลักการในโรงเรียน
...........................................................................................................................
วันหนึ่ง เขาคิดถึงหัวข้อการเรียนที่ครูสอนเรื่องความยากจน เขาเลยคิดว่าลูกชายของเขาคงไม่มีวันรู้จักแน่นอนเลย
เขาจึงพาลูกชายไปเยี่ยมครอบครัวลูกน้องของเขาที่เป็นชาวนาโดยให้ลูกชายของเขาไปพักที่บ้านชาวนาและใช้ชีวิตกับชาวนาในช่วงปิดเทอม
...........................................................................................................................
เมื่อกลับถึงบ้านของเราเศรษฐีก็ถามน้องอิคคิวว่า
พ่อ:" ได้อะไรจากการไปพักกับชาวนาล่ะลูกไหนลองเล่าให้พ่อฟังซิ"
..........................................................................................................................
น้องอิคคิว: ตอบพ่อว่า พ่อครับชาวนามีที่ทำงานกว้างใหญ่มากเลยครับเป็นท้องนาสุดลูกหูลูกตาเลย ในขณะที่เรามีห้องทำงานแค่ห้องสี่เหลี่ยม ยังน้อยกว่าห้องทำงานของชาวนา
...........................................................................................................................
ส่วนอาหารของชาวนาก็ไม่ต้องซื้อ สามารถหากบ เขียด ปลา ปลูกผักบริเวณรอบๆบ้านไว้กินเอง ในขณะที่บ้านของเรา มีเพียงตู้เย็นเพียงตู้เดียวถ้าไม่ซื้อก็ไม่ได้กิน"
..................................................................................................
"ส่วนเด็กๆที่โน่นก็มีเพื่อนเป็นสัตว์ เช่นขี่ควาย จับตั๊กแตน ตกปลา ทุกคนสนุกสนานและมีความสุขโดยไม่ต้องซื้อของเล่น ต่างกับผมที่ไม่มีเพื่อนเล่นต้องนั่งดูทีวีเป็นเพื่อนเล่น"
...........................................................................................................................
อิคคิว: "ผมต้องขอบคุณพ่อมากครับที่สอนให้ผมรู้จักการใช้ชีวิตจริงแบบพอเพียงผมจะไม่มีวันลืมประสบการณ์ดีๆแบบนี้ไปตลอดชีวิตครับ"
............................................................................................................
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความพอเพียงไม่ได้ยกกันที่ฐานะความร่ำรวยแต่ยกกันที่ระดับจิตใจ สิ่งนั้นไม่ได้ช่วยให้เรารวยขึ้นแต่จะช่วยให้เรารู้จักความสุขที่แท้จริงโดยหาซื้อไม่ได้
(ตามหลักค่านิยม 12 ประการ ข้อ 10 ไม่ขาดพอเพียงเลี้ยงชีพได้)
มีเศรษฐี ผู้หนึ่ง แสนจะภูมิใจในตัวลูกชายวัยห้าขวบของเขาชื่อน้องอิคคิว ที่กำลังจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง
โดยความคิดส่วนตัวของเขาอยากจะสอนให้ลูกได้รู้จักกับการใช้ชีวิตจริงคือการดำเนินชีวิตจริงควบคู่ไปกับการสอนตามทฤษฎีหลักการในโรงเรียน
...........................................................................................................................
วันหนึ่ง เขาคิดถึงหัวข้อการเรียนที่ครูสอนเรื่องความยากจน เขาเลยคิดว่าลูกชายของเขาคงไม่มีวันรู้จักแน่นอนเลย
เขาจึงพาลูกชายไปเยี่ยมครอบครัวลูกน้องของเขาที่เป็นชาวนาโดยให้ลูกชายของเขาไปพักที่บ้านชาวนาและใช้ชีวิตกับชาวนาในช่วงปิดเทอม
...........................................................................................................................
เมื่อกลับถึงบ้านของเราเศรษฐีก็ถามน้องอิคคิวว่า
พ่อ:" ได้อะไรจากการไปพักกับชาวนาล่ะลูกไหนลองเล่าให้พ่อฟังซิ"
..........................................................................................................................
น้องอิคคิว: ตอบพ่อว่า พ่อครับชาวนามีที่ทำงานกว้างใหญ่มากเลยครับเป็นท้องนาสุดลูกหูลูกตาเลย ในขณะที่เรามีห้องทำงานแค่ห้องสี่เหลี่ยม ยังน้อยกว่าห้องทำงานของชาวนา
...........................................................................................................................
ส่วนอาหารของชาวนาก็ไม่ต้องซื้อ สามารถหากบ เขียด ปลา ปลูกผักบริเวณรอบๆบ้านไว้กินเอง ในขณะที่บ้านของเรา มีเพียงตู้เย็นเพียงตู้เดียวถ้าไม่ซื้อก็ไม่ได้กิน"
..................................................................................................
"ส่วนเด็กๆที่โน่นก็มีเพื่อนเป็นสัตว์ เช่นขี่ควาย จับตั๊กแตน ตกปลา ทุกคนสนุกสนานและมีความสุขโดยไม่ต้องซื้อของเล่น ต่างกับผมที่ไม่มีเพื่อนเล่นต้องนั่งดูทีวีเป็นเพื่อนเล่น"
...........................................................................................................................
อิคคิว: "ผมต้องขอบคุณพ่อมากครับที่สอนให้ผมรู้จักการใช้ชีวิตจริงแบบพอเพียงผมจะไม่มีวันลืมประสบการณ์ดีๆแบบนี้ไปตลอดชีวิตครับ"
............................................................................................................
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความพอเพียงไม่ได้ยกกันที่ฐานะความร่ำรวยแต่ยกกันที่ระดับจิตใจ สิ่งนั้นไม่ได้ช่วยให้เรารวยขึ้นแต่จะช่วยให้เรารู้จักความสุขที่แท้จริงโดยหาซื้อไม่ได้