เนื้อหานิทาน
นิทานคุณธรรม จริยธรรม เรื่อง " ลูกเสือกตัญญู "
สอดคล้องกับค่านิยมหลัก 12 ประการ ข้อ 3 กตัญญูต่อพ่อแม่ ผู้ปกครอง ครูบาอาจารย์
แม่เสือตัวหนึ่งเพิ่งตกลูกเสือน้อย 3 ตัว ได้ 3 วัน ลูกเสือยังไม่ลืมตาและมองไม่เห็น ร่างกายยังไม่ค่อยแข็งแรง ทุกวันก่อนที่แม่เสือจะออกไปหาอาหาร แม่เสือจะให้นมลูกเสือน้อยจนอิ่มและนอนหลับ กว่าแม่เสือจะกลับมาหาลูกน้อยอีกทีก็เกือบจะพลบค่ำ วันหนึ่ง หลังจากที่แม่เสือให้ลูกน้อยกินนมเสร็จ แม่เสือก็ออกไปหาอาหารเช่นเคย แต่วันนี้แม่เสือหาอาหารไม่ได้เลย จึงเดินหลงเข้าไปในป่าลึก เดินลึกเข้าไปๆทุกที จนมืดค่ำ แม่เสือมองไม่เห็นทางที่จะกลับมาหาลูกน้อย จึงได้นอนพักในป่าลึกนั้น ส่วนลูกเสือน้อย 3 ตัว พากันร้องไห้ลั่นด้วยความหิวโหยและคิดถึงแม่ ได้แต่รอแล้วรอเล่า ว่าเมื่อไหร่แม่จะกลับมา
จนกระทั่ง 2 วันผ่านไป ลูกเสือน้อยไม่ได้กินนมเลย พอดีมีแม่แพะเดินผ่านมาเห็นลูกเสือน้อยกำลังร้องไห้ แม่แพะเลยปลอบลูกเสือว่า .......แม่แพะ : "โอ๋ๆๆๆ ไม่ต้องร้องไห้นะเจ้าเสือน้อย หนูๆ เป็นอะไรจ๊ะ เงียบๆๆๆ"
ลูกเสือน้อย: "หนูหิว...หิวๆนมจ้าแม่แพะ แม่ของพวกหนูไปไหนก็ไม่รู้จ้า"
แม่แพะ : "โถๆๆๆๆ เดี๋ยวแม่ก็กลับมานะจ๊ะ ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวแม่แพะจะให้กินนมแม่แพะก่อนแล้วกัน"
ว่าแล้วแม่แพะก็นอนลงให้ลูกเสือน้อยกินนมจนอิ่ม และหลับปุ๋ย
วันต่อมาแม่เสือก็ยังไม่กลับมาหาลูกน้อย แม่แพะก็มาให้นมลูกเสือน้อยทุกวันๆเพราะความสงสาร จนกะทั่งลูกเสือน้อยแข็งแรง ตาเริ่มมองเห็น และสามารถออกหาอาหารเองได้บ้าง
อยู่มาวันหนึ่ง ลูกเสือน้อย ทั้ง 3 ตัวออกไปเดินเล่นใกล้ๆบ้าน ลูกเสือน้อยได้ยินเสียงร้องครวญคราง เหมือนเสียงแม่แพะโอย!!!!!!โอย!!!!โอย!!! จึงชวนกันไปดู ก็เป็นแม่แพะจริงๆด้วย
ลูกเสือน้อยตัวหนึ่งถาม: " แม่แพะ แม่แพะ ครับ เป็นอะไรครับ"
แม่แพะตอบว่า : " แม่ตกหลุมลึกของพรานป่า ขาเคล็ดเลย แม่ลุกขึ้นไม่ได้ และเดินไม่ไหว"
ลูกเสือน้อย : "พวกหนูจะพยุงพาแม่กลับบ้านเองนะครับ"
ลูกเสือน้อยทั้ง 3 ช่วยกันพยุงแม่แพะเดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัย
แม่แพะ : "ขอบใจลูกๆ ทั้ง 3 ด้วยนะจ๊ะที่พาแม่มาส่ง"
ลูกเสือน้อย : "ไม่เป็นไรครับแม่แพะ ลูกๆ ขอตอบแทนพระคุณที่แม่แพะให้ลูกกินนมแม่แพะจนแข็งแรง และทุกวันต่อนี้ไปพวกหนูจะมาเยี่ยมแม่แพะ และจะเอาอาหารมาให้แม่แพะกิน จนกว่าแม่แพะจะหายดีนะครับ"
พอแม่เสือกลับมา ก็รีบกอดลูกเสือน้อยทั้ง 3 ตัว พร้อมกับน้ำตาไหลพราก พูดกับลูกๆ ว่า
" โถ!! ลูกแม่ ลูกหิวนมมั้ยจ๊ะ แม่ขอโทษนะ แม่เดินหลงเข้าไปในป่าลึกหลายวัน แล้วลูกได้ดื่มนมที่ไหนคะ "
ลูกเสือน้อย: " ดื่มนมแม่แพะครับ แม่แพะใจดีให้พวกเราดื่มนม "
แม่เสือ: "แล้วตอนนี้แม่แพะ อยู่ไหนจ๊ะ พาแม่ไปหาแม่แพะที" ลูกเสือน้อยจึงพาแม่เสือไปหาแม่แพะที่กำลังบาดเจ็บ
แม่เสือ: "แม่แพะจ๊ะ ฉันอยากจะขอบคุณแม่แพะมากๆ เลยที่ให้ลูกฉันดื่มนมตอนที่ฉันไม่อยู่"
แม่แพะ: " ไม่เป็นไรจ้า ฉันยินดี เพราะฉันก็มีลูกน้อยเหมือนกัน แต่ลูกเสือน้อยก็ได้ช่วยเหลือฉันตอนที่ฉันได้รับบาดเจ็บ
ลูกเสือน้อยเป็นเด็กกตัญญูรู้คุณ"
แม่เสือ: " ถึงอย่างไรก็ตามก็ขอขอบคุณอีกคร้ังนะจ๊ะ ต่อไปเราจะเป็นเพื่อนบ้านที่ดี และจะคอยปกป้องเธอนะแม่แพะ"
ทั้งครอบครัวของเสือน้อยและครอบครัวของแม่แพะก็อาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
สอดคล้องกับค่านิยมหลัก 12 ประการ ข้อ 3 กตัญญูต่อพ่อแม่ ผู้ปกครอง ครูบาอาจารย์
แม่เสือตัวหนึ่งเพิ่งตกลูกเสือน้อย 3 ตัว ได้ 3 วัน ลูกเสือยังไม่ลืมตาและมองไม่เห็น ร่างกายยังไม่ค่อยแข็งแรง ทุกวันก่อนที่แม่เสือจะออกไปหาอาหาร แม่เสือจะให้นมลูกเสือน้อยจนอิ่มและนอนหลับ กว่าแม่เสือจะกลับมาหาลูกน้อยอีกทีก็เกือบจะพลบค่ำ วันหนึ่ง หลังจากที่แม่เสือให้ลูกน้อยกินนมเสร็จ แม่เสือก็ออกไปหาอาหารเช่นเคย แต่วันนี้แม่เสือหาอาหารไม่ได้เลย จึงเดินหลงเข้าไปในป่าลึก เดินลึกเข้าไปๆทุกที จนมืดค่ำ แม่เสือมองไม่เห็นทางที่จะกลับมาหาลูกน้อย จึงได้นอนพักในป่าลึกนั้น ส่วนลูกเสือน้อย 3 ตัว พากันร้องไห้ลั่นด้วยความหิวโหยและคิดถึงแม่ ได้แต่รอแล้วรอเล่า ว่าเมื่อไหร่แม่จะกลับมา
จนกระทั่ง 2 วันผ่านไป ลูกเสือน้อยไม่ได้กินนมเลย พอดีมีแม่แพะเดินผ่านมาเห็นลูกเสือน้อยกำลังร้องไห้ แม่แพะเลยปลอบลูกเสือว่า .......แม่แพะ : "โอ๋ๆๆๆ ไม่ต้องร้องไห้นะเจ้าเสือน้อย หนูๆ เป็นอะไรจ๊ะ เงียบๆๆๆ"
ลูกเสือน้อย: "หนูหิว...หิวๆนมจ้าแม่แพะ แม่ของพวกหนูไปไหนก็ไม่รู้จ้า"
แม่แพะ : "โถๆๆๆๆ เดี๋ยวแม่ก็กลับมานะจ๊ะ ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวแม่แพะจะให้กินนมแม่แพะก่อนแล้วกัน"
ว่าแล้วแม่แพะก็นอนลงให้ลูกเสือน้อยกินนมจนอิ่ม และหลับปุ๋ย
วันต่อมาแม่เสือก็ยังไม่กลับมาหาลูกน้อย แม่แพะก็มาให้นมลูกเสือน้อยทุกวันๆเพราะความสงสาร จนกะทั่งลูกเสือน้อยแข็งแรง ตาเริ่มมองเห็น และสามารถออกหาอาหารเองได้บ้าง
อยู่มาวันหนึ่ง ลูกเสือน้อย ทั้ง 3 ตัวออกไปเดินเล่นใกล้ๆบ้าน ลูกเสือน้อยได้ยินเสียงร้องครวญคราง เหมือนเสียงแม่แพะโอย!!!!!!โอย!!!!โอย!!! จึงชวนกันไปดู ก็เป็นแม่แพะจริงๆด้วย
ลูกเสือน้อยตัวหนึ่งถาม: " แม่แพะ แม่แพะ ครับ เป็นอะไรครับ"
แม่แพะตอบว่า : " แม่ตกหลุมลึกของพรานป่า ขาเคล็ดเลย แม่ลุกขึ้นไม่ได้ และเดินไม่ไหว"
ลูกเสือน้อย : "พวกหนูจะพยุงพาแม่กลับบ้านเองนะครับ"
ลูกเสือน้อยทั้ง 3 ช่วยกันพยุงแม่แพะเดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัย
แม่แพะ : "ขอบใจลูกๆ ทั้ง 3 ด้วยนะจ๊ะที่พาแม่มาส่ง"
ลูกเสือน้อย : "ไม่เป็นไรครับแม่แพะ ลูกๆ ขอตอบแทนพระคุณที่แม่แพะให้ลูกกินนมแม่แพะจนแข็งแรง และทุกวันต่อนี้ไปพวกหนูจะมาเยี่ยมแม่แพะ และจะเอาอาหารมาให้แม่แพะกิน จนกว่าแม่แพะจะหายดีนะครับ"
พอแม่เสือกลับมา ก็รีบกอดลูกเสือน้อยทั้ง 3 ตัว พร้อมกับน้ำตาไหลพราก พูดกับลูกๆ ว่า
" โถ!! ลูกแม่ ลูกหิวนมมั้ยจ๊ะ แม่ขอโทษนะ แม่เดินหลงเข้าไปในป่าลึกหลายวัน แล้วลูกได้ดื่มนมที่ไหนคะ "
ลูกเสือน้อย: " ดื่มนมแม่แพะครับ แม่แพะใจดีให้พวกเราดื่มนม "
แม่เสือ: "แล้วตอนนี้แม่แพะ อยู่ไหนจ๊ะ พาแม่ไปหาแม่แพะที" ลูกเสือน้อยจึงพาแม่เสือไปหาแม่แพะที่กำลังบาดเจ็บ
แม่เสือ: "แม่แพะจ๊ะ ฉันอยากจะขอบคุณแม่แพะมากๆ เลยที่ให้ลูกฉันดื่มนมตอนที่ฉันไม่อยู่"
แม่แพะ: " ไม่เป็นไรจ้า ฉันยินดี เพราะฉันก็มีลูกน้อยเหมือนกัน แต่ลูกเสือน้อยก็ได้ช่วยเหลือฉันตอนที่ฉันได้รับบาดเจ็บ
ลูกเสือน้อยเป็นเด็กกตัญญูรู้คุณ"
แม่เสือ: " ถึงอย่างไรก็ตามก็ขอขอบคุณอีกคร้ังนะจ๊ะ ต่อไปเราจะเป็นเพื่อนบ้านที่ดี และจะคอยปกป้องเธอนะแม่แพะ"
ทั้งครอบครัวของเสือน้อยและครอบครัวของแม่แพะก็อาศัยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป