เนื้อหานิทาน
นิทานเพื่อนร่วมห้อง
ณโรงเรียนอนุบาลหนูน้อยแห่งหนึ่งมีคุณครูพราวคนสวยและใจดีจะมารอรับเด็กๆในตอนเช้าของทุกๆวัน
คุณครูพราวใจดีพาเด็กๆทำกิจกรรมเด็กๆชอบกิจกรรมของคุณครูพราว คุณครูพราวให้งานเด็กทำ พอเด็กๆทำงานเสร็จ เด็กๆเข้าแถวมาส่งงาน และช่วยกันเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อย แล้วจึงเล่นตามมุมด้วยกันอย่างสนุกสนานแต่ของเล่นคุณครูพราวมีน้อยไม่เพียงพอ
ต้นกล้า: อยากเล่นไม้บล็อกจังเลย แต่ไม่กล้าเล่นของเพื่อนทำยังไงดีล่ะ
น้องเก่ง: พูดว่าเธอมาเล่นกับฉันมั้ยล่ะเดี่ยวเราแบ่งให้ เรามาเล่นด้วยกัน คุณครูสังเกตเด็กในขณะที่เด็กๆเล่นอยู่
น้องนัท: ฮื่อฮื่อๆๆ รถคันใหม่สีแดงคุณแม่เพิ่งซื้อให้ มันหายไปแล้ว ฮื่อๆๆๆ
คุณครูพราว: น้องนัทเป็นอะไรคะ? ทำไมร้องไห้
น้องนัท:รถคันใหม่หายไปแล้วครับคุณครู
น้องดี: เอ๊ะ!รถของเล่นสี่ล้อของใครนะ มาอยู่ตรงนี้เก็บไปแจ้งคุณครูพราวดีกว่า
คุณครูพราว: เด็กๆมีใครเห็นรถของเล่นสีแดงของน้องนัทมั้ยคะ?
น้องดี: คุณครูขาใช่รถคันสีแดงมีสี่ล้อมั้ยคะ หนูดีเห็นมันหล่นอยู่ใต้พุ่มไม้ หนูดีเห็นเลยเก็บมาคืนให้ค่ะ
น้องนัท:ใช่ๆคันนี้ล่ะของผมขอบใจหนูดีมากนะ
คุณครูพราว: ขอบใจหนูดีมากนะที่เก็บของได้นำมาคืนเพื่อน คุณครูพราวภูมิใจที่เด็กของคุณครูเป็นคนดี รู้จักแบ่งปันของเล่นให้กับเพื่อนและเก็บของที่หายไปมาส่งคืนเพื่อน คุณครูจึงให้เด็กทุกคนช่วยกันปรบมือให้กับคนเก่งของคุณครู จากนั้นพอถึงกิจกรรมก่อนกลับบ้านทุกๆวันคุณครูพราวจะพาเด็กร้องเพลงก่อนกลับบ้าน
น้องนัท:เป็นผู้นำพาเพื่อนๆร้องเพลงและเต้นประกอบเพลงก่อนกลับบ้านเด็กๆมีความสุขกันและแล้วคุณครูพราวก็ส่งเด็กกลับบ้านอย่างมีความสุข
สรุปนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการมีน้ำใจการแบ่งปันสิ่งของให้กับผู้อื่นเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง และการที่ทุกคนอยู่ร่วมกันต้องรู้จักการแบ่งปัน การมีน้ำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และสอนให้รู้จัก มีความซื่อสัตย์ ไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตนเอง และการแสดงออกถึงการเป็นผู้นำที่ดีต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับผู้อื่นได้ปฏิบัติตาม
ณโรงเรียนอนุบาลหนูน้อยแห่งหนึ่งมีคุณครูพราวคนสวยและใจดีจะมารอรับเด็กๆในตอนเช้าของทุกๆวัน
คุณครูพราวใจดีพาเด็กๆทำกิจกรรมเด็กๆชอบกิจกรรมของคุณครูพราว คุณครูพราวให้งานเด็กทำ พอเด็กๆทำงานเสร็จ เด็กๆเข้าแถวมาส่งงาน และช่วยกันเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อย แล้วจึงเล่นตามมุมด้วยกันอย่างสนุกสนานแต่ของเล่นคุณครูพราวมีน้อยไม่เพียงพอ
ต้นกล้า: อยากเล่นไม้บล็อกจังเลย แต่ไม่กล้าเล่นของเพื่อนทำยังไงดีล่ะ
น้องเก่ง: พูดว่าเธอมาเล่นกับฉันมั้ยล่ะเดี่ยวเราแบ่งให้ เรามาเล่นด้วยกัน คุณครูสังเกตเด็กในขณะที่เด็กๆเล่นอยู่
น้องนัท: ฮื่อฮื่อๆๆ รถคันใหม่สีแดงคุณแม่เพิ่งซื้อให้ มันหายไปแล้ว ฮื่อๆๆๆ
คุณครูพราว: น้องนัทเป็นอะไรคะ? ทำไมร้องไห้
น้องนัท:รถคันใหม่หายไปแล้วครับคุณครู
น้องดี: เอ๊ะ!รถของเล่นสี่ล้อของใครนะ มาอยู่ตรงนี้เก็บไปแจ้งคุณครูพราวดีกว่า
คุณครูพราว: เด็กๆมีใครเห็นรถของเล่นสีแดงของน้องนัทมั้ยคะ?
น้องดี: คุณครูขาใช่รถคันสีแดงมีสี่ล้อมั้ยคะ หนูดีเห็นมันหล่นอยู่ใต้พุ่มไม้ หนูดีเห็นเลยเก็บมาคืนให้ค่ะ
น้องนัท:ใช่ๆคันนี้ล่ะของผมขอบใจหนูดีมากนะ
คุณครูพราว: ขอบใจหนูดีมากนะที่เก็บของได้นำมาคืนเพื่อน คุณครูพราวภูมิใจที่เด็กของคุณครูเป็นคนดี รู้จักแบ่งปันของเล่นให้กับเพื่อนและเก็บของที่หายไปมาส่งคืนเพื่อน คุณครูจึงให้เด็กทุกคนช่วยกันปรบมือให้กับคนเก่งของคุณครู จากนั้นพอถึงกิจกรรมก่อนกลับบ้านทุกๆวันคุณครูพราวจะพาเด็กร้องเพลงก่อนกลับบ้าน
น้องนัท:เป็นผู้นำพาเพื่อนๆร้องเพลงและเต้นประกอบเพลงก่อนกลับบ้านเด็กๆมีความสุขกันและแล้วคุณครูพราวก็ส่งเด็กกลับบ้านอย่างมีความสุข
สรุปนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการมีน้ำใจการแบ่งปันสิ่งของให้กับผู้อื่นเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง และการที่ทุกคนอยู่ร่วมกันต้องรู้จักการแบ่งปัน การมีน้ำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และสอนให้รู้จัก มีความซื่อสัตย์ ไม่เอาของคนอื่นมาเป็นของตนเอง และการแสดงออกถึงการเป็นผู้นำที่ดีต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับผู้อื่นได้ปฏิบัติตาม