ผลงานนิทาน

        ภายใต้ท้องสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล ซึ่งเป็นแหล่งอาหารของเหล่าสัตว์น้ำหลายชนิด ชีวิตที่อยู่ในพื้นน้ำสีน้ำเงินเข้มนั้น ต่างก็อยู่กันอย่างมีความสุขเรื่อยมา เหมือนดังว่า ที่นี่เป็นที่เดียวที่ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว
“ฉันชอบที่นี่ เพราะเป็นชีวิตที่มีความสุขจริงๆ”
        ชีวิตแต่ละวันไม่มีเปลี่ยนแปลง ตื่นขึ้นมาก็ออกหาอาหาร ณ เวลาหนึ่งก็หยุดพักไม่เคยรู้วันเวลา ปฏิบัติเช่นนี้มาตลอด
“ชีวิตนี้ช่างมีความสุขจริงๆ”
ปลาชนิดหนึ่งแหวกว่ายอย่างร่าเริง ก่อนที่ปลาตัวใหญ่อีกตัวงับเอาไปกินในวินาทีต่อมา “ชีวิตนี้ช่างมีความสุขจริงๆ ฉันชอบที่นี่”
ปลายักษ์ยิ้มด้วยความพอใจแล้วค่อยๆแหวกว่ายไปอย่างช้าๆ  บนพื้นท้องทะเลเต็มไปด้วยปะการังสีสวยงามมากมาย ปลาเล็กปลาน้อยสีสด แหวกว่ายหาอาหารอยู่ตามกอปะการังอย่างเพลิดเพลิน เฮ้อ.....เซ็งจังเลย”
เจ้าเต่าตัวใหญ่ว่ายน้ำมาอย่างเหนื่อยหน่ายเชื่องช้า“เป็นอะไรล่ะ เพื่อนรัก ทำหน้าเบื่อโลกมาเชียว”
ปลาตัวหนึ่งทักทายเจ้าเต่า“เบื่อชีวิตจำเจที่นี่จัง”เจ้าเต่าว่ายต่ำลงมา
“อะไรกันท้องทะเลตั้งกว้างใหญ่ เบื่อที่นี่ที่อื่นก็มีอีกเยอะแยะ จะมัวเซ็งกันทำไม”
ปลาว่ายไปรอบๆเป็นเพื่อนเจ้าเต่า  เมื่อเจ้าเต่านึกอะไรขึ้นมาได้จึงเกริ่นกับเพื่อนว่า
“ข้าว่าจะขึ้นไปเที่ยวบนบก ซักเดือน”เจ้าเต่าหันไปบอกเพื่อนปลา
“จะบ้าหรอ อยู่ที่นี่ก็แสนสบาย ข้าวปลาอาหารเยอะแยะ จะไปลำบากบนบกทำไม”
เพื่อนปลาเตือนเพื่อน “แกรู้ได้อย่างไรว่าบนบกมันสบาย”เจ้าเต่าไม่เชื่อ
“คิดอะไรบ้าๆ”เพื่อนปลาบ่น ข้าไปดีกว่า เเล้วเจอกันนะ” ว่าแล้วเจ้าเต่าก็ว่ายน้ำมุ่งหน้าสู่ฝั่งทันที
    หาดทรายสีขาว ทอดยาวโอบน้ำทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา เจ้าเต่าคลานต้วมเตี้ยมจากทะเลขึ้นมาท่าทางตื้นเต้น
“โอ้โฮ...บนบกนี่สวยงามจริงๆเจ้าปลาเพื่อนข้า หาดทรายสีขาวสะอาดตา ท้องฟ้าสีน้ำเงินสดใส เมฆขาวลอยอยู่บนภูเขานั้นดูแล้วมีชีวิตชีวาจังเลย”ตลอดระยะเวลาการท่องเที่ยว เจ้าเต่าได้เจอกับเพื่อนใหม่มากมาย
“วันพรุ่งนี้ฉันจะพานายไปเที่ยวที่ภูเขาลูกนั้น”เจ้าช้างตัวหนึ่งบอกเพื่อนเต่า “มีอะไรน่าสนใจหรอ”
เจ้าเต่าถามเพื่อนช้าง“นายจะได้มองเห็นปลาและทะเลบริเวณกว้างได้ทั่วเลยแหล่ะ”
เจ้าช้างสาธยายเห็นภาพ “ดีๆฉันอยากเห็นอยากเห็น” เจ้าเต่า
ลดีอกดีใจ
“ฉันจะพานายขึ้นต้นไม้สูงๆนายจะเห็นว่าที่นี่สวยงามแค่ไหน”เจ้านกเพื่อนที่เล็กที่สุดบอก
เจ้าเต่าสนุกสนานอยู่กับเพื่อนใหม่ๆได้รับรู้ ได้พบ ได้สัมผัสกับสิ่งใหม่ๆมากมาย แล้วจึงเดินทางกลับสู่ท้องทะเลไปเล่าให้เพื่อนปลาฟัง เพื่อนปลาไม่เชื่อหาว่าโกหก เพราะปลาคิดว่าสิ่งต่างๆที่เห็นในน้ำ มันคือโลกทั้งหมดแล้ว
“โธ่เอ๊ย.....อย่ามาโม้เลย ไม่มีสถานที่แบบที่นายบอกเล่าแน่นอน ฉันไม่เชื่อ” ปลาส่ายหน้า
“นายนี่ไม่ยอบรับรู้ความรู้ใหม่เลยน่ะ เฮ้ย”
เจ้าเต่าเล่าจนอ่อนใจ แล้วก็ว่ายน้ำจากไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. “การศึกษาใฝ่หาความรู้ใหม่อยู่เสมอ ทำให้เราได้มีความรู้เพิ่มขึ้น

1.สิ่งที่เรียนรู้จากการทำนิทาน
การกำหนดโครงเรื่อง เนื้อเรื่อง ตัวละคร เอง
คติสอนใจ เมื่อนิทานจบเพื่อเน้นการปลูกฝังคุณธรรม
2.ความรู้สึกที่มีต่อการสร้างนิทาน
ก่อนสร้างนิทานมีความกังวลว่าไม่รู้จะสร้างนิทานเรื่องอะไรไม่รู้จะสร้างเสร็จรึเปล่า
เมื่อสร้างนิทานเสร็จมีความภาคภูมิใจในผลงานนิทานของตนเอง
3.ขั้นตอนการสร้างนิทาน
สืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับนิทานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม
ประชุมระดมความคิดเห็นของเพื่อนครูเกี่ยวกับนิทาน
กำหนดโครงเรื่อง เนื่อเรื่อง ตัวละคร ของนิทาน
เตรียมวัสดุ อุปกรณ์การทำนิทาน
ลงมือทำนิทานจนเสร็จสมบูรณ์
จัดกิจกรรมการเล่านิทานส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม
4. ปัญหาและอุปสรรค
เนื่อเรื่องนิทานยาวเกินไปจึงต้องใช้เวลาเล่านาน
ความสวยงามของภาพและการระบายสียังไม่สวย
เด็กบางคนไม่ค่อยสนใจในการฟังนิทาน
5.แนวทางแก้ไข
ปรับเนื้อเรื่องของนิทานให้สั้น กระชับลงเพื่อลดเวลาในการเล่า
ศึกษาวิธีการวาดภาพและระบายสีเพิ่มเติม
เพิ่มเทคนิคในการเล่านิทาน ควรมีเสียงสูงเสียงตำ่เพื่อดึงดูดความสนใจในการฟังนิทานของเด็กๆ