ผลงานนิทาน ครูเกษร

นิทานกระรอกผู้แสนดี

ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีชื่อเรียกว่า" ป่าสีลูกกวาด" เพราะมีสิงโตเจ้าป่ามีพู่กันวิเศษ
สามารถจะแต่งแต้มสีให้ทุกสิ่งในป่าสวยงามได้ดั่งใจ วันหนึ่งสิงโตเจ้าป่าได้เรียก
สัตว์ต่างๆมาประชุมแต่เมื่อมีสัตว์มากมาย สัตว์แต่ละชนิดจึงส่งตัวแทนของตนมา
"สวัสดีทุกคน มาครบหรือยัง" สิงโตมองไปรอบๆตุ้บ!กระรอกกระโดดมานั่งข้างหน้าแล้วพูดว่า" ครบแล้วครับ"
สิงโตจึงเอ่ยขึ้นว่า"ป่าของเราเริ่มมีต้นไม้น้อยลงแล้วใครมีวิธีไหนจะช่วยให้มี
ต้นไม้มากขึ้นได้บ้างโปรดไปช่วยกันคิดมา"
สัตว์หลายตัวได้นำปัญหาไปปรึกษากับเพื่อนๆแต่บางตัวก็ไม่ได้สนใจในเรื่องนี้เลย ยังคงหาอาหารกินตามปกติ
เหลือแต่เจ้ากระรอกน้อยผู้กระตือรือร้นได้นำปัญหาไปพูดคุยกับสัตว์หลายตัว
บางครั้งกระรอกก็ออกเดินทางไกล ไปแอบดูชีวิตของมนุษย์ในหมู่บ้านใกล้ชายป่า
เพื่อหาทางช่วยให้ป่ามีต้นไม้มากขึ้น
เจ้ากาก็เลยประกาศ"ว่าวันนี้เจ้าป่าเรียกประชุมนะนกกาส่งเสียงร้องเรียกสัตว์ต่างๆตามที่เจ้าป่าสั่งมา "เป็นยังไงบ้าง ปัญหาที่เราให้ไปช่วยกันคิดน่ะ
เอ้า.....คุณเสือบอกเราหน่อยสิ"สิงโตมองไปที่เสือเฒ่า
" เอ้อ...คือ...เอ่อ...คือว่า..."เสือเฒ่าอ้าปากหาว"ฉันคิดไม่ออกน่ะ
สิงโตไล่ถามสัตว์ทีละตัวแต่ไม่มีตัวไหนมีความคิดดีๆเลยสิงโตรู้สึกผิดหวังมาก
แต่ทันใดนั้น กนะรอกก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบอกว่า
"ลองกินผลไม้ผลแก่เยอะๆแล้วคาบเมล็ดไปกระจายให้ทั่วป่าสิครับ เมล็ดพวกนั้น
ก็จะงอกเป็นต้นไม้
สิงโตได้ฟังก็ชมกระรอกว่าเยี่ยมยอดมากแล้วสั่งให้สัตว์ทั้งหลายทำตามวิธีของ
กระรอก
เมื่อฝนตกลงมา เมล็ดผลไม้ก็งอกเป็นต้นไม้เขียวขจีทั่วทั้งป่า
เจ้าป่าดีใจมาก จึงมอบรางวัลให้กระรอกแก่ผลงานครั้งนี้อย่างยิ่งใหญ่