ผลงานนิทาน

นิทานเรื่องกวางแสนดีกับกระต่ายแสนซน
      วันหนึ่งมีกระต่ายตัวหนึ่งออกเที่ยวเล่นกลางป่าอย่างมีความสุขยิ่งเดินยิ่งเห็นสิ่งต่างๆมากมาย ที่เจ้ากระต่ายไม่เคยเห็นมาก่อนยิ่งเดินเข้าป่าลึกป่าก็ยิ่งสวย เจ้ากระต่ายทั้งเดินทั้งวิ่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน เดินได้สักพักเจ้ากระต่ายเหนื่อยก็เลยนอนพักกินผลไม้อย่างมีความสุขแล้วเจ้ากระต่ายก็เผลอหลับไป พอเจ้ากระต่ายตื่นขึ้นมา. เอ๊ะ แย่แล้วเราอยู่ที่ไหนนะ  เราหลงป่าแล้วเราจะกลับบ้านอย่างไงดีล่ะ นี่ก็ใกล้มืดแล้วด้วย เจ้ากระต่ายรำพึงกลับตนเอง   จากนั้นเจ้ากระต่ายก็เดินไปเรื่อยๆ ฝนก็ทำท่าเหมือนจะตก. เจ้ากระต่ายเดินมาได้สักพักก็เหลือบเห็นบ้านหลังหนึ่ง เจ้ากระต่ายจึงเดินเข้าไปหาบ้านหลังนั้น   เพื่อหวังว่าจะขออาศัยนอนพักสักคืน
กระต่าย    ก๊อกๆๆ  มีใครอยู่ในบ้านไหมจ๊ะ
พี่กวาง  น้องกวางเจ้าออกไปดูสิว่าใครมา
น้องกวาง.     จ้าพี่กวาง
กระต่าย.       สวัสดีจะ เจ้ากวางน้อย ข้าหลงทางหาทางกลับบ้านไม่ถูก
       ข้าขออาศัยค้างพักบ้านเจัาสักคืนได้ไหม                           น้องกวาง  ข้าต้องถามพี่กวางข้าก่อนนะ
          กระต่าย.        เจ้ากวาง ข้าหลงทางมามัวแต่เที่ยวเพลินข้าขออาศัยค้างพักบ้านเจัาสักคืนได้ไหม พรุ่งนี้เช้าข้าถึงจะหาทางกลับบ้าน
พี่กวาง      ได้สิ แต่เจ้าต้องสัญญากับข้าก่อนนะว่าเจ้าจะไม่ส่งเสียงกบกวนข้าในเวลาข้านอนหลับ
           กระต่าย       ได้สิๆข้าสัญญา
พี่กวาง       ถ้างั้น เจ้าก็พักตามสบายนะ
กระต่าย        ขอบคุณมากนะเจ้ากวาง
พอถึงตอนกลางคืนเจ้ากระต่ายไม่ยอมหลับยอมนอนมัวแต่ร้องรำทำเพลง ส่งเสียงดัง จึงทำให้เจ้ากวางนอนไม่หลับ เจ้ากวางจึงออกมาหาเจ้ากระต่าย
พี่กวาง เจ้ากระต่ายทำไมเจ้าถึงไม่นอนละ ส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นรู้ไหม ไหนเจ้าสัญญากับข้า แล้วไงว่าจะไม่ส่งเสียงรบกวนข้าไง
กระต่าย    ข้าขอโทษนะ ข้ามัวแต่มีความสุขที่ข้าไม่ต้องนอนตากฝนอยู่กลางป่า ข้าขอโทษจริงๆ
ข้าจะไม่ทำอีกแล้วข้าสัญญา
พอเจ้ากวางกลับเข้าไปนอนอีก พอนอนได้ไม่นาน เจ้ากระต่ายก็ส่งเสียงดังขึ้นอีก
พี่กวาง เจ้ากระต่ายทำไมเจ้ายังไม่นอนอีกเจ้าไม่รักษาคำพูดเจ้าเลยทำให้ข้าและน้องนอนไม่หลับรู้ไหม เจ้าออกไปนอนนอกบ้านเดี่ยวนี้เลยนะ ข้าไม่ให้เจ้าพักในบ้านข้าแล้ว
กระต่าย    เจ้ากวางเจ้าอย่าให้ข้าออกนอนอยู่นอกบ้านเลยนะ นี่ก็ใกล้สว่างแล้วด้วย ถ้าข้าออกไปคงนอนหนาวแน่ๆเลย ขออยู่ต่ออีกหน่อยนะพอสว่างแล้วข้าจะไป
พี่กวาง ไม่ได้ในเมื่อเจ้าไม่รักษาคำพูด และข้าก็ให้โอกาสเจ้าแล้วเจ้าก็ยังทำอีก ถ้าเจ้ายังอยู่ต่ออีกข้าและน้องคงไม่ได้หลับได้นอนแน่เลย
เมื่อเจ้ากระต่ายได้ฟังดังนั้นแล้ว จึงจำใจต้องออกจากบ้านของเจ้ากวางไป. จากนั้นเจ้ากวางและน้องก็นอนอย่างมีความสุข ส่วนเจ้ากระต่ายก็นอนหนาวอยู่นอกบ้าน
         นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราเมื่อพูดหรือสัญญากับใครแล้วต้องรักษาคำพูดของตัวเอง
  นิทานเรื่องนี้ได้นำเอาหลักคุณธรรม12ประการมาใช้คือ ข้อที่ 6 คือ มีศีธรรม รักษาความสัตย์ หวังดีต่อผู้อื่น เผื่อแผ่และแบ่งปัน

จัดทำโดย
                   นางวินัยธร มาลัย.
                     รหัส 571111321102